Dag 4: Reutte – Oy 33,5 km

Na de extra rustdag van gisteren en de nacht doorgebracht te hebben in Hotel Goldener Hirsch, met een meer dan 400-jarige familietraditie, vertrek ik voor mijn 4e etappe. Toch een beetje spannend, want hoe gaat mijn voet en blaar reageren. Ik heb gisteren van wandelvriendin Hetty nog de tip gekregen om Fixomul te gebruiken. Die heb ik natuurlijk thuis liggen! Maar de plaatselijke drogist heeft een vergelijkbaar product en tevens al op maat gesneden. Ik heb zelf Compeed bij me maar die wil ik voor deze plek niet gebruiken. Dus in de ochtend mijn plek, want de blaar is al goed ingedroogd, beplakt met een pleister en nu maar hopen dat hij zijn werk doet.

De afstand is bijna 34 km en is dus de langste tot nu toe. Het weer is heerlijk. Een beetje fris, max 16 graden Celsius maar droog en af en toe probeert de zon erdoor te komen. 2 á 3 graden warmer en je hebt het ideale wandelweer. Ik vertek vol goede moed naar Oy-Mittelberg. Pas bij de 1e stop bij Vils realiseer ik me dat ik alleen bij vertek wat foto’s heb gemaakt en daarna met mijn gedachten alleen bij mijn voet ben geweest. Op zich niet gek natuurlijk omdat die mij nog 30 dagen op een goede manier verder moet brengen. Het is momenteel mijn belangrijkste “gereedschap”.

Als ik weer de dagelijkse routine begin en mijn sokken uitrek zie ik dat de pleister behoorlijk is verschoven. Niet opgerold, maar gewoon verplaatst. Ik laat mijn voeten drogen en plak er een nieuwe op. Ik heb verder geen noemenswaardige last van de blaar dus ik denk dat hij zijn werk wel doet. Vanaf Vils maak ik ook weer wat mooie plaatjes en tussen Vils en Pfronten loop ik in een mooi klein natuurgebiedje. Daar passeer ik ook de grens van Oostenrijk/Duitsland. Nou ja, grens? Er staat een bord een beetje achter een struik, niet onderhouden. Ik dacht nog van te voren, “hier ga ik wat aandacht aan besteden”, maar dat is niet nodig.

Ik heb inmiddels mijn muziekboxje aangezet en als het nummer “Fight Song” van Rachel Platten voorbij komt breekt bij mij de emotie los. Het zal wel een combinatie van factoren zijn. Het lied, de omgeving, mijn gedachten aan mijn voet, maar ik denk vooral hetgeen ik aan het doen ben, 1000 km wandelen van Oostenrijk naar Nederland om aandacht te vragen voor Spieren voor Spieren. Zelfs als ik dit aan het schrijven ben rollen de tranen weer over mijn wangen. Ik zag later dat ik hier ook de eerste 100 km achter de rug heb. Ook weer een mijlpaal. Bij de 4-daagse zou je zeggen, zo ik ben over de helft, maar dat is nog lang niet het geval.

Na Pfronten gaat het via Kappel, een stuk bos omhoog en weer naar beneden naar Nesselwang. Dit is in de winter altijd een drukte van jewelste als je de oude route rijdt. Vlak na Kappel las ik mijn 2e rust in. Ik zie na het uittrekken van mijn sokken dat de pleister weer is verschoven en ik besluit er geen meer te gebruiken. De blaar hersteld zich goed en het lijkt wel of die tijdens het lopen zelfs hersteld. Vanaf Nesselwang gaat de route een beetje glooiend op en neer door het landschap zoals ik voor ogen had, een landweggetje van een meter of 3 a 4 breed, links en rechts weiland en na elke heuvel zie je weer een dorp of gehucht op de flanken liggen. Een schitterend landschap wat je vast wel kent van de bekende Duitse krimi’s of dierenartsen programma’s. Nou die zijn hier opgenomen!!

Ik heb mij vandaag strikt gehouden aan mijn eigen opdracht om het wandeltempo onder de 5,5 km/u te houden. Het ligt vaak zelfs dichter bij de 5 km/u. Dat geeft mij rust en ik voel dat mijn voet er goed op reageert. Zo loop ik langzaam de laatste kilometers richting mijn slaapplek voor vannacht, landgasthof Rossle in Oy. Daar aangekomen hangt er een bordje dat ze dicht zijn. Om 14.00u sluiten ze en gaan pas weer op 18.00u open. Een aangezien het na 15.00u is loop ik maar naar achteren want daar kan ik aanbellen. Helaas doet er niemand open. Dan maar het telefoonnummer bellen. Dat doet het niet. Wat nu? Ik wil mij nu opfrissen en niet pas om 18.00u! Dan komt er toch iemand van achteren aangelopen en vraagt of ik aangebeld had. Ja dus. Ik krijg mijn sleutel en kan mij lekker gaan opfrissen. Eerst nog even snel een klein wasje gedaan, ja dat moet ik ook allemaal zelf doen, en dan lekker douchen en de voetjes rust geven. Ik heb al op de kaart gezien dat ze hier een  Schnitzel voor € 13,50 hebben en aangezien ik die de afgelopen week nog niet heb gehad wordt dat mijn hoofdmaaltijd voor vanavond. Er zal vast nog wel iets aan vooraf gaan en na komen maar dat zie ik nog wel.

Bekijk HIER de video

Bekijk HIER alle foto’s

7 thoughts on “Dag 4: Reutte – Oy 33,5 km”

  1. Beste André, dit is de eerste keer dat ik kijk naar de foto’s en filmpje. Heel erg mooi. Wat een prachtige omgeving!! Ik hoop voor je dat het weer iets beter wordt. Niet te warm natuurlijk, want dat loopt ook niet fijn. Ik ben een beetje jaloers op je als ik die bergen zie. Bij ons hebben we onze heuvels, maar dit is toch andere koek. Ik ga niet elke dag een reactie sturen. Dat wordt maar saai voor je. Via deze reactie wil ik je een hart onder de riem steken!! Ik hoop dat het lukt, want je zult het nodig hebben. Tot een volgende keer.

    Jos Meijs

    1. Dank je Jos Meijs, die emoties komen spontaan. Je hebt natuurlijk alle tijd voor jezelf. Niets moet. Alleen maar van A naar B. Simpeler is het niet! Bedankt voor je mooie woorden.
      Gr. André

  2. Je bent lekker op weg. Mooie omgeving en mooie, diepe gedachten. Dat kan als je wandelt met de constante beweging van je benen. Als een meditatie.

  3. Hey Andre, wat een kanjer ben je! Super dat je ons zo op de hoogte houdt. Ik zal proberen je een beetje in de gaten te houden. Was er al en sluitdatum geweest voor het doneren?! Zet m op he!!?

    1. Hoi Leonie,
      Dank voor je lieve woorden. Er is geen sluitingsdatum. Via mijn donatiepagina kan je nog gewoon een donatie doen. Dat duurt minimaal tot en met de 4-daagse.
      Gr
      André

  4. Wandelen, ja, daar kan een mens alles in kwijt. Van vreugde tot verdriet, je hoofd kun je heerlijk leegmaken en verversen. Ik snap wel dat die emoties kwamen. Het is ook niet niks.
    Gelukkig dat je blaar zich goed houdt. Is toch schijnbaar wel ander spul wat je in Oostenrijk hebt gekocht. Want fixomull blijft (althans bij mij) prima op zijn plek.
    Nu op naar dag 5. Ik wens je een fijne mooie blaarvrije wandeldag toe!
    gr Patricia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.