Al weer 2 weken op pad. En over 20 dagen al weer thuis. Het lijkt zo snel te gaan, en dat gaat het volgens mij ook. De helft van deze hele trip zit er al aan te komen. Maar voorlopig ben ik nog wel aan het wandelen. Gisterenavond is het mij dus gelukt om ook hier een heerlijke gratis maaltijd voorgeschoteld te krijgen. Helaas ging het vanmorgen opeens wat anders met mijn ontbijt. Zoals gewoonlijk pak ik bij het ontbijt 2 broodjes en wat fruit voor onderweg mee. Maar toen de juffrouw die het ontbijt verzorgde, en dat was een andere dan de uiterst vriendelijke jongedame van gisterenavond, dat zag, zei ze dat ik die extra broodjes moest afrekenen. Euh?? Ik heb toch al betaald voor mijn ontbijt? Dat zit toch bij de kamerprijs inbegrepen? Ik vertelde nog maar even dat ik gisterenavond een heerlijk gratis diner heb gekregen maar dit had ik niet verwacht. Na een belletje naar de cheffin, hoef ik het ontbijt en de “extra” broodjes niet te betalen. Ik eet trouwens sowieso niet zo heel erg veel bij het ontbijt dus of ik het nou aan tafel opeet of onderweg!!

Maar dan ga ik op pad. En dit keer niet de route die ik van tevoren thuis had uitgezet. Ik heb gisterenavond nog even de route doorgenomen en het blijkt dat na Pforzheim de wegen door het bos niet helemaal meer kloppen. Ik heb toen besloten om een “Fahrrad” route uit te zoeken. Maar denk dan niet dat je hier alleen over glad asfalt loopt. Nee, zeker niet, je kan ook over semi-verharde wegen en zelfs kiezel of beter gezegd over granietpaden lopen. Dat zijn best grove stukken steen. Een racefiets zou ik daarop niet aanraden?!

Het laatste stuk van mijn route kwam ik eerst over van dat grove spul en toen bij een stuk mooi glad asfalt. Het moet onderhouden worden dat snap ik ook wel maar er was niets mis mee, dus waarom dan weghalen? Maar goed, eerder op mijn dag heb ik dus eerst een stuk “fiets”route gevolgd en die ging grotendeels langs de rivier de Wurm die hier door het gelijknamige dal loopt. Over dat beginstuk valt ook niet zo heel bar veel spannends te vermelden. Het enige is dat ik nu wel een soort van “pijlen” kan volgen zoals ik gewend ben bij een uitgezette tocht in Nederland. Ik hoef weinig tot niet op mijn telefoon te kijken voor de route. Handig!

Bijna aan het eind van de route wordt het opeens toch wat drukker met fietsers maar vooral hardlopers. En dan komen er twee dames aan die voor mij stoppen en vragen waar ik naartoe opweg ben. Ik leg mijn verhaal uit en voor dat ik het weet heeft er al een van de twee haar mobieltje gepakt en vraagt of ze een foto mag maken. Ze zegt dat zij ook wel voor goede doelen hardlopen. Ze vraagt of ik ook nog wat wil zeggen in de camera. Ze neemt een kort stukje op en dat komt ergens op een pagina! Ik geef natuurlijk mijn flyer en op de mobiel van een van de twee typ ik ook nog even het webadres in. Alleen vergis ik mij en type het adres van Spieren voor Spieren in. Dat realiseer ik mij pas nadat onze wegen weer gescheiden zijn. Maar ze hebben mijn flyer dus dat zal wel goed komen.

Dan kom ik al snel bij Pforzheim aan. Hier moet ik even de route naar het treinstation zoeken maar ook die is goed aangegeven op de borden. Als ik door een klein parkje loop maak ik ook nog even wat foto’s van een zwaan en aalscholver die heerlijk in de zon op een steen staat.

Aangekomen op het station koop ik een ticket om 7 km verderop, 1 halte verder, weer uit te stappen. Ik pak ook nog even een frisse bak yoghurt met vruchten en muesli mee. Kan ik in de trein lekker opeten, heerlijk. Aangekomen in Wilferdingen moet ik weer even naar mijn eigen route zoeken. Het lijkt erop dat de eerste 500 m tot 1 km weer onbegaanbaar zijn maar dat valt enigszins mee en ik kom weer op mijn pad en dan is het nog ruim 6 km naar mijn hotel. Onderweg gaat het zonnetje toch weer heerlijk schijnen en krijg ik nog een pittige klim van 100m omhoog voor de kiezen. Maar als ook die overwonnen is kom ik na 27 km wandelen en 8 km met de trein dan toch bij mijn hotel uit. Morgen zal ik de Rijn oversteken en het noorden van het Zwarte Woud verlaten.

Bekijk HIER de video

Bekijk HIER alle foto’s