De Bloesemtocht is voor mij sinds 5 jaar een jaarlijks terugkerende wandeltocht. De eerste 4 jaar heb ik de 25 km route gelopen. Misschien wel de populairste route bij deze tocht. Voor dit jaar zijn de plannen gewijzigd en heb ik gekozen voor de 30 km route. Aangezien de routes in Geldermalsen verdeeld zijn over een Oost en West kant, gaat deze route over de Oostkant terwijl de 25 km over de westkant gaat. Ik hoop dus weer veel nieuwe dingen onderweg tegen te komen. Maar de twijfel was er wel van te voren. Waarom? Omdat over de routes over de Oostkant ook wandelaars met wandelstokken mee mogen lopen. Uiteindelijk viel dat gigantisch mee en heb ik volgens mij maar een handvol mensen gezien met de nordic walking wandelstokken.

Een ander verschil ten opzichte van andere jaren is dat er dit jaar tijdens de start nog gesproeid wordt in de boomgaarden omdat het afgelopen nacht heeft gevroren. Door te sproeien, komt er een ijslaagje om de tere bloemknoppen en dat werkt als een isolatie voor deze knoppen. Je zou misschien juist denken dat het schade aanbrengt maar dat is het dus niet. Betekent wel dat, ondanks dat het vandaag stralend weer zal worden met een zonnetje erbij, wel koud is en we zelfs nat zullen worden van de sproeiers die aan staan in de boomgaarden waar we ook doorheen mogen lopen. Het gevolg is wel dat iedereen dit fenomeen op de foto wil vastleggen, en ik dus ook. Hiervan zie je hier wat mooie plaatjes.

Samen met mijn buurman Michel gaan wij vroeg op pad. We hebben afgesproken om 6.15u weg te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Michel komt naar mijn auto toe lopen als ik hem zojuist heb gestart en bij hem voor sta. Voor diegene die het trouwens nog niet wisten, wij gaan dus sinds een maand of 9, als de wandelende Buurman&Buurman door het leven. Althans, bij wandeltochten. In het echt zijn we ook buurmannen. Er zit 1 deur tussen! We rijden naar de parkeerplaats van het station Tiel-Passewaay, en vandaar nemen we de trein 1 halte verder. Zo kunnen we in de middag naar de trein lopen en hoeven we niet lang te wachten om het overvolle parkeerterrein af te komen. Bij Tiel-Passewaay is het nog redelijk rustig namelijk. (En ik hoop volgend jaar ook nog na dit verhaal?). Helaas kan ik mijn OV kaart even niet zo snel vinden dus ik koop een los kaartje. Na aankomst in Geldermalsen lopen we de bekende route naar de fruithallen. Daar gaan we naar de ontvangsthal, nemen eerst nog even een kopje koffie en thee alvorens wij vertrekken. Onze wandelvriendin Hetty komt na enige tijd ook aangelopen. Aangezien zij met anderen heeft afgesproken gaat zij vandaag haar eigen weg, ook op de 30 km route, en zullen we haar onderweg nog wel een aantal maal tegenkomen.

Na bijna een uur lopen zien we in Tricht opeens onze trouwe vrienden. Buurman en Buurman achter het glas in een geparkeerde auto! Natuurlijk even een foto van gemaakt. De persoon die deze poppen heeft gemaakt heeft, bewust of onbewust, de truitjes verwisseld. Dus het petje klopt niet bij de kleur trui die ze aanhebben. Een klein detail!! Na Tricht lopen we richting Buurmalsen en daarna door na Buren waar we na ongeveer 11 km onze eerste stop zullen houden. Onderweg krijgen wij natuurlijk veel opmerkingen over de Buurman en Buurman creatie. Opmerkelijk genoeg wordt er maar weinig gevraagd of wij daadwerkelijk buurmannen zijn. In Buren van wij dus, zoals eerder al gezegd, pauzeren. De zon is inmiddels al lekker doorgekomen en de jas kan inmiddels in de tas opgeborgen worden.

Ondanks dat op deze route wandelaars met nordic walking stokken worden toegestaan, zijn die duidelijk in de minderheid, of beter gezegd, bijna niet aanwezig. Op de hele route ben ik er misschien 10 tegengekomen. Dat is dus verwaarloosbaar. In Buren lopen we langs mooie oude huisjes. Ik ben hier in september 2018 ook al langs gelopen. Dat was destijds bij de Torentocht waarbij we van dorp naar dorp liepen en telkens in elk dorp een nieuwe route konden kiezen. Een concept wat mij trouwens wel beviel. Weer eens wat anders. Bij ons rustpunt kom ik een paar bekende tegen. Hetty en haar vriendinnen komen aangelopen maar dan zie ik ook een bekend gezicht aan de tafel naast mij zitten maar kan het niet direct plaatsen. Na een paar minuten weet ik het als ik de partner zie die erbij hoort. Het is mijn gastgezin waar ik in 2014 en 2015 tijdens de vierdaagse in Nijmegen compleet verzorgd werd. Vanaf 2016 moest ik een ander adres zoeken omdat zij het helaas niet meer deden. Ik loop naar hun toe en we raken even aan de praat. Dit jaar gaan ze zelf de 4-daagse meelopen. En de dame in kwestie gaat zich wagen aan de 50 km om samen te kunnen lopen met haar partner. Ik wens hun veel succes!

Na de rust lopen we weer in een lekker tempo verder. Soms tikken we even de 7.0 km/u aan!! Maar omdat we dit 20 km vol kunnen houden lopen we meestal 6.5 km/u. Het heeft meerdere voordelen. Door deze snelheid lopen we veel van onze medewandelaars van vandaag voorbij. Onze buurman en buurman poppen die we in onze rugzak meenemen trekken zo bij veel wandelaars de aandacht. En dan komen de tongen wel los. Dat is voor mij dan weer een mooie gelegenheid om een folder van de pinkstertocht of een visitekaartje van mijzelf te geven waarop ook mijn Facebookpagina staat vermeld. We lopen via een mooie echte “Hollandse” via Erichem om daarna weer terug te keren naar Buren. Na ruim 21 km nemen we onze 2e rust. Hier worden we aangesproken door ene Rob. Hij herkend ons van de wandeling 2 weken geleden in Zandvoort. We raken even aan de praat en ik vertel over mijn wandelavonturen.

Dat levert weer een hoop gezellige prietpraat op. We laten ons de zojuist gekochte broodjes worst lekker smaken. Maar ook aan deze gezellige pauze komt een einde en moeten we weer verder. We hebben het tempo van voor de pauze al weer snel te pakken en zo lopen we dus weer veel wandelaars voorbij. En zo komen we opeens drie dames tegen uit onze eigen woonplaats. En wij worden gelukkig ook herkend. Maar zoals velen wel weten probeer ik onderweg altijd dieren op de foto te zetten. Zo ook vandaag. Maar de foto’s van kippen zult u moeten opzoeken in de foto’s in het verzamelalbum. Vandaag staan de bijen in de picture. Waarom? Het is namelijk Nationale Bijentelling dit weekend!! Maar deze zullen vast niet mee worden geteld.

De finish is nu bijna in zicht. Michel herinnerd zichzelf er nog even aan dat hij niet moet vergeten om lekkere aardbeien voor thuis mee te nemen. Iets na 13.00u komen we aan bij de finish. Het is nog niet al te druk en we kunnen gelukkig nog aan een tafel zitten. En wie zit daar ook? Rob die we bij de laatste rust ook tegenkwamen. We kletsen weer verder waar we gebleven waren. Alles komt in korte tijd voorbij. De 1000 km wandeltocht, de pinksterwandeltocht en nog meer prietpraat. Als Rob weer huiswaarts gaat worden de vrijgekomen plaatsen direct ingenomen door een aantal dames. Hier raken we al snel mee in gesprek. Opnieuw komt mijn 1000 km tocht en de te organiseren Pinkstertocht aan de orde. Een van de dames herinnerd zich dat ze nog wat lekkers in hun tas hebben en vergeten zijn onderweg op te eten, borrelnootjes. Dat herinnerd mij eraan dat wij onderweg om 11.00u ook wat zijn vergeten, onze borrel! Dus dat lijkt mij een perfecte match, de nootjes en de borrel!! Het ijs is gebroken en een fijn gesprek ontstaat.

Één dame in het gezelschap is zichtbaar geraakt dat ik, zonder dat ik in mijn directe familie iemand heb die een kinderspierziekte heeft, mij inzet voor de stichting Spieren voor Spieren. De reden daarvan is dat haar man afgelopen jaar aan de spierziekte ALS is overleden.

We hebben het lang gezellig. Maar ook hier komt een einde aan. We wisselen wat gegevens uit en lopen naar het station om onze trein te halen die ons weer terugbrengt naar onze auto. Volgende week is het paasweekend. De weersverwachting zegt ons dat, als het blijft zoals het nu is, de korte broek en t- shirt weer aan kunnen. Waar we dan weer opduiken? Dat is nog onbekend. Tot de volgende tocht!

Bekijk HIER alle foto’s.