8 april 2018, 30 km eigen “Woody Woodpecker” route omgeving Overberg/Rhenen.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om vandaag de Lentewandeltocht in Aalten te gaan lopen. Maar omdat het zo mooi weer is en er toch een flink aantal kilometers gereden moest worden om daar te komen heb ik besloten om vandaag toch maar dichter bij huis te gaan lopen. Dat scheelt vroeg opstaan maar vooral in de middag kan ik lekker in het zonnetje thuis zitten. Ook Michel vindt dit een prima idee. Ja, buurman & buurman zijn weer op pad. Maar je zult je wel afvragen waarom deze route is omgedoopt tot Woody Woodpecker route! Nou, dat is simpel uit te leggen. Op mijn wandeltochten maak ik veel foto’s. Ook van dieren. En als we weer eens door het bos lopen zien we van alles. (Wilde) paarden, schapen, geiten, kikkers, reeen, ganzen, wilde eenden en natuurlijk vogels zoals een roodborstje, meeuwen, reigers, ooievaar en nog vele anderen. Maar er is er één die ik tot nu toe alleen nog maar gehoord heb, de SPECHT! Tot nu toe, want vandaag kon ik op aanwijzen van mijn medewandelaar Michel, hem in het vizier krijgen en op de gevoelige plaat vastleggen voordat hij wegvloog. Omdat hij hoog in de boom zat en ik tegen het licht in moest fotograferen is het niet een perfecte mooie foto waar de kleuren van de specht goed uitkomen maar toch, hij staat er op.

Verder was dit een bekende route. Vorig jaar in oktober heb ik deze route ook samen met Michel gelopen als proef om te kijken of dit een geschikte route was voor de pinkstertocht. Uiteindelijk is deze route het niet geworden en lopen we in een andere omgeving, namelijk die van Doorn en Maarn. Ook een zéér mooie route. Kijk HIER maar voor een verslag van die route. Overigens, als je wilt meelopen met deze mooie tocht op 1e pinksterdag (20 mei), kan dat natuurlijk nog steeds. Opgeven is niet perse noodzakelijk, maar voor de voorbereiding van een aantal zaken wil ik wel graag weten hoeveel mensen er ongeveer meelopen. Stuur mij dan even een bericht of kijk op mijn Facebook pagina bij mijn evenement en zet daar je status op “gaan”!

Wat verder vandaag opviel is dat op deze route door het Amerongse bos nog veel bomen over de wandelpaden liggen. Ik snap dat ze de bomen in het bos gewoon laten liggen maar het is inmiddels bijna 3 maanden geleden dat de januari storm heeft huisgehouden en dan zou je verwachten dat de bomen van de paden wel zouden zijn opgeruimd. Ze zullen er wel druk mee bezig zijn denk ik maar. Toen wij op het mooie Kwintelooyen aankwamen rond een uur of 9  was het daar dit keer een stuk drukker dan toen we hier in oktober 2017 liepen. De personal coaches hadden het er maar druk mee. Ik heb maar geen foto’s genomen van al die zich in het zweet werkende mannen en vrouwen maar soms was het wel lachwekkend om te zien. Het uitzicht bovenaan het plateau blijft overigens schitterend.

 

Nadat we het terrein van Kwintelooyen verlaten lopen we weer een paar kilometer over asfalt. Aan de rechterkant van de oude Veensegrindweg is een monument geplaatst ter ere van de omgekomen 8 koppige bemanning van een Lancaster LM 134. Deze is in de nacht van 16 op 17 juni 1944 neergehaald. Voor het hele verhaal leest u HIER verder.

Onze 1e rust is in Rhenen bij restaurant “Moeke”. Als we hier aankomen begint gelukkig het zonnetje ook te schijnen, want tot dan toe was het nogal somber. We bestellen een lekker appelgebak en een koffie. Er zitten al wat andere gasten op het terras en ik hoor 3 mannen over de 4-daagse praten. Ze keken mij al na toen ik hun voorbij liep met met mijn (te grote) rugtas. Dat heeft de tongen waarschijnlijk los gekregen. Ik luister even en hoor dat het ook over een Kennedymars gaat. Ik geef antwoord dat een Kennedymars toch wel een behoorlijke aanslag op je lichaam is, dat vind ik tenminste. Zeker als het een nachttocht is. We kletsen zo wat over wandeldingen en de 4-daagse en ze vragen of wij ook in training zijn. Voor mij natuurlijk weer een mooie gelegenheid om mijn 1000 km tocht onder de aandacht te brengen.

Na een kleine 25 minuten gaan we weer verder. Wat het lastige is aan een route voor de 2e keer lopen is dat je niet weer dezelfde foto’s wilt maken en zo probeer je goed om je heen te kijken wat je de vorige keer eventueel gemist hebt. We lopen langs N225, de Utrechtsestraatweg, en zien weer het mooie Landgoed “de Tangh” met zijn karakteristieke witte hekken. Dan valt ons toch wat op wat er afgelopen oktober niet was, een paar Lakenvelder koeien. Die passen mooi op deze locatie met het landgoed als achtergrond.

Als we deze foto’s aan het maken zijn komen er 2 malloten van wielrenners langs die ons flink laten schrikken. Ze hebben toch een eigenaardig karakter maar vooral ook hun eigen regeltjes die volgens mij niet in de wegenverkeerswet staan. Maar goed, we lopen snel verder en gaan al kort daarna een landweggetje in waar ik weer naar hartelust rustig dieren kan fotograferen.

Dan komen we bij onze 2e rust aan, restaurant ‘t Berghuis in Amerongen. Wat hier al jaren het geval is en nog steeds niet veranderd is dat ze het woord SERVICE hier niet in het woordenboek hebben staan. Ik ga mij er maar niet meer over opwinden want dat is alleen maar zonde van de tijd. Nadat wij uiteindelijk toch ons drankje hebben kunnen bestellen, drinken we deze snel op en gaan verder voor onze laatste 6 á 7 kilometer. Die gaan nog even omhoog richting de “eenzame eik” en over een stukje hei met mul zand. Maar dan doemt toch eindelijk weer het Boshotel en Bosrestaurant Overberg op waar we vanmorgen zijn gestart.

Volgende weekend zoeken we de “echte” heuvels op in Berg en dal en lopen dan de Zevenheuvelentocht. De dag is nog niet bekend maar dat merken jullie vanzelf!

Bekijk HIER alle foto’s

Bekijk HIER alle video’s

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.