Tja, wat doe je op zo’n dag? Ten eerste eens wat rustiger aan het ontbijt zitten omdat er nu géén druk staat op het vroege vertrekken. Maar ontbijten doe ik eigenlijk helemaal nooit zo lang over. Normaal gesproken neem ik thuis een bak muesli met melk, havermout of in het weekend als ik ga wandelen vaak een bord Brintapap. Brood eet ik eigenlijk nooit in de ochtend. Dat eet ik alleen tussen de middag. Maar ja, Brinta en havermout hebben ze hier niet. Muesli wel en ook brood. Maar wit brood eet ik sowieso niet en dat bruine brood is hier of heel erg droog of zéér compact. Helaas ben ik vergeten een foto te maken van het ontbijtbuffet want het is wel héél uitgebreid verder. Maar ja, ik ben gewoon niet zo’n ontbijter. Dus ik pak maar een bak muesli, een glas melk, een hardgekookt eitje en dat was het wel weer. De ligging is overigens schitterend. Met uitzicht over de wijngaarden.

Na het ontbijt ga ik maar rustig mijn rugtas inpakken en uitchecken. Helaas hier geen korting omdat er geen mogelijkheid was om te dineren en op de prijs van de kamer was helaas ook geen korting mogelijk. Ik loop rustig naar de bus door wat rustieke straatjes en zeg wat Nederlanders die hier in het hotel zitten nog gedag. Gisterenavond nog even met hun gesproken en 1 man was geïnteresseerd in welke dag het beste was om te gaan kijken bij de 4-daagse. Hij wilde eigenlijk een keer in Elst gaan kijken. Ik heb hem verteld dat sinds vorig jaar Elst een stuk vroeger in het parcours ligt als anders omdat de route van de 1e dag is omgedraaid. Maar hij gaat het nog eens op zijn dooie akkertje bekijken en ziet het wel.

Op het station aangekomen ga ik even zitten en maak ik al weer snel “vrienden”! Helaas zegt deze niet zoveel terug maar is wel zeer blij met de kruimels van een stukje roggebrood. De trein vertrekt en doet er ruim een half uur over. We rijden door veel tunnels wat nog maar eens de heuvelachtigheid van dit gebied onderstreept. Als we even een stukje uit een tunnel rijden probeer ik op internet te komen, dat lukt niet. Nauwelijks Edge!! Dat had ook grote problemen opgeleverd bij het lopen. Nou maar hopen dat ik morgen een betere verbinding heb. Maar goed, dat is een route die goed aangegeven staat.

Als ik op het station van Kaiserslautern ben aangekomen bekijk ik eerst even de vertrektijden van mijn bus morgenochtend vanaf dit station. 7.35 en 8.35 u.Het zal de laatste wel worden. Want ik weet nu nog niet of ik vroeg kan ontbijten en ik moet ook nog ruim 1 km naar het station lopen. En haasten heb ik geen zin in. Onderweg lopend naar mijn hotel valt mij op dat er wel erg veel politie hier aanwezig is. Zowel met voertuigen maar ook op straat. En dan altijd met zijn drieën! Moet ik me mij zorgen maken? Is dit een zo onveilige stad? Geen idee maar het valt wel op.

Er is momenteel weinig meer te merken van het voetbal. De Duitse vlaggen die de afgelopen tijd duidelijk aanwezig waren in elk dorp en stad zijn nu niet meer te zien. Het enige wat hier in Kaiserslautern opvalt zijn een paar beelden. Maar die staan hier volgens mij al wat langer, gezien hun staat.

Aangekomen bij mijn hotel moet ik nog even wachten op mijn kamer. Ik zie inmiddels op de info dat het ontbijt hier vanaf 7.00 u is dus ik zal morgen rustig aan kunnen doen en de bus pakken van 8.35 u naar het begin van mijn route. Maar heb ik mij nou zo vergist? Kan ik hier ook geen diner krijgen? Nee, helaas. De receptioniste verteld mij wel dat ik hier in het centrum, wat om de hoek ligt, genoeg eettentjes kan vinden.

Mijn kamer is modern en netjes. Geen balkon en een hoog raam. Ik zit aan de voorkant van het gebouw. Maar vandaag hoef ik toch geen wasje buiten te hangen die heb ik natuurlijk gisteren allemaal gedaan. Omdat het middaguur bijna is aangebroken ga ik maar even de stad in om wat te eten. Ik vind een broodjeszaak. Maar veel brood staat er niet op de kaart. Ik kies maar een groot rustiek stuk brood met roerei. Maar als het wordt geserveerd blijkt het grote stuk brood een gewone snee te zijn wat even in het tosti-ijzer heeft gezeten om het knapperig te maken. Hmmm, jammer. Maar goed, het vult wel. Daarna maar terug naar mijn hotel en een tukkie gedaan en mijn voet rust gegeven.

Tegen een uur of 18.00 ga ik maar weer eens de stad in om een hapje te eten. Maar ik wil hier geen vermogen uitgeven omdat het nu lastig zal zijn om korting te krijgen. En een Italiaan heb ik ook al een paar keer bezocht. Dus ik loop wat te zoeken en valt mijn oog ineens op iets wat ik eigenlijk al 1 maand niet heb gedaan, een lekkere vette hamburger!!! Bij de Burger King. Ik trakteer mezelf gewoon op deze lekkere vette hap.

Tijdens het eten moet ik toch weer aan mijn stommiteit denken dat ik iets te ver met de naald in mijn voet heb geprikt waardoor ik nu een klein wondje heb onder mijn voet. Ik hoop zo dat ik er morgen bijna geen last meer van heb!  Maar dan bedenk ik me dat ik vanmiddag een mooie tekst heb gezien. Ik heb diegene gevraagd of ik die mag gebruiken maar helaas nog geen antwoord gehad. (Was ook erg weinig tijd voor) dus ik vermeld dit stuk maar in de hoop dat ze het goed vindt. Het komt uit een gedichtenbundel van Lidy van Lagen  “Geloof in je eigen kracht”. (www.lidyvanlagen.nl)

”Geloof in jezelf, in wie jij ten diepste bent

Zie je eigen liefde en zorg, dat je die herkent

Geloof in jezelf, dat geeft je eigenwaarde

Zie jezelf als je beste vriend(in) hier op aarde

Voed jezelf met liefde en met positieve gedachten

Dan kun je voor jezelf het allermooiste verwachten

Geloof in je capaciteiten en je eigen kracht

Wees vol zelfvertrouwen, liefdevol en zacht

Geloof in je eigen kracht en zie alles als een uitdaging in het leven

Jij kunt jezelf transformeren

Creëer zo je eigen leven”

En daarom trakteer ik mijzelf dus op een heerlijke vette hap en ga er morgen, met dit gedicht in mijn hoofd aan de 2e helft van mijn wandeltocht naar Nijmegen beginnen. Als afsluiting wil ik jullie ook nog de tekst meegeven die ik vanavond al kreeg in mijn wandeldagboek van het hotel waar ik vannacht verblijf.

Vrij vertaald staat er:

”Lieve meneer van de Hoef,

De grote uitdaging is juist, überhaupt te breken, vermeende zekerheden achter je te laten en in plaats daarvan.. de ongewisheid van de wegen tegemoet te  gaan.

De weg ontstaat dan als vanzelf!

Veel succes.

Met deze teksten kan het niet anders dat ik de komende 16 dagen goed door ga komen. Ik ga morgen weer lekker aan de wandel en hoop jullie de komende ruim 2 weken weer mooie beelden te kunnen laten zien van wat ik allemaal beleef onderweg.

Bekijk HIER de video