Dag 29, 9 juli 2018, Kornelimünster – Kerkrade

Eindelijk is het laatste wandelblok aangebroken. Een soort van finale richting Nijmegen. De “batterij” is weer goed opgeladen. Ik ben wel weer benieuwd wat ik deze week allemaal ga tegenkomen. Het ontbijt van vanmorgen was helaas niet in buffetvorm. Gisteren was het dat nog wel maar nu waren er maar 2 kamers bezet en ik kreeg een mandje op mijn tafel. Dat was wel weer jammer. Temeer ook omdat ze geen tijd hadden om mijn notitieboek in te vullen. Maar zo druk was het nu niet. Dus die 5 á 10 minuten lijkt mij geen probleem maar ze hadden er gewoon geen zin in. Snel vergeten en lekker aan de wandel.

Voor het laatste wandelblok van 6 dagen heb ik veel bestaande wandelroutes aan elkaar geknoopt. De eerste 2 dagen gaat die vooral over een Duitse wandelroute genaamd de X1. Die loopt van Kleve naar Aken en andersom. Vanaf dag 3 zal die overgaan in misschien wel de bekendste Nederlandse lange afstandswandelpad, het Pieterpad. Daarnaast heb ik ook stukjes fietsroute verbonden. Ik heb namelijk op zich de kortste route gezocht en niet zozeer een mooie route. Ik zat natuurlijk ook een beetje aan de tijd gebonden die ik er over zou doen.

Maar eerst loop ik nog via een mooie landelijke route richting Aken. Ongeveer 10 km en ga daar in het centrum pauzeren. Gisteren ben ik hier ook al even geweest en heb dus kunnen zien dat ik hier in een parkje bij de ”Elisenbrunnen” goed kan pauzeren. Een vrouw die naast mij zit zegt wel, “Hou je spullen maar goed in de gaten”, maar dat komt wel goed. Het is nog erg rustig en ga zo aan de overkant bij het restaurantje wat daar zit even naar het toilet. Dat geeft weer wat verlichting in mijn blaas. Ik ga nu verder via de eerder genoemde X1 wandelroute. En die is verrassend mooi. Ik ben, zoals jullie misschien wel weten, niet echt een liefhebber van bospaden, maar als de ondergrond stevig is dan vind ik het prima. Het merendeel van de paden zijn zeer goed begaanbaar.

Door de stad lopend kan ik de gebouwen die ik gisteren ook heb gezien  nu beter bekijken en fotograferen. En op zich loopt het wel redelijk makkelijk door de stad. Het is een route van ongeveer 7 km. Ik loop nu aan de achterkant van het voetbalstadion en hippisch centrum waar ik gisteren aan de andere kant was. Hier is het een stuk rustiger.

Maar dan loop ik tegen een bordje aan verboden voor wandelaars. Maar ik loop toch echt op de wandelroute, wat nu? Ik heb zojuist de achterkant van het hippisch stadion gefotografeerd waar ik gisteren nog aan de andere kant was. En ik loop nu volgens mij op het terrein waar de military wordt gehouden maar tegenwoordig heet dat geloof ik “Eventing”. Ik zie verder niemand dus ik loop maar door want mijn GPS geeft wel aan dat ik de juiste route loop. Totdat ik ergens door moet waar een Nederlandse trekker water staat op te pompen. Ik zeg tegen de chauffeur wat ik aan het doen ben en hij zegt dat het klopt dat ik hier loop en dat het geen probleem is maar de route achter zijn trekker is afgesloten. Omdat hij hier bekend is wijst hij mij een andere route zodat ik na een kleine omweg mijn route weer kan vervolgen.

Tot nu toe heb ik nog weinig personen ontmoet of ze lopen gewoon langs en zeggen gedag. Maar reageren niet op mijn toch wel opvallende vlaggen. Dan loop ik een paar dames in de rug en omdat mijn wandelsnelheid hoger ligt ga ik er voorbij. Een van de dames vindt de vlaggen waarschijnlijk genoeg aanleiding om toch even te vragen waar ik naartoe ga. Daar ontstaat even een kort gesprek. Ze hadden in eerste instantie niet helemaal in de gaten wat ik aan het doen was maar uiteindelijk hebben ze bewondering voor mijn prestatie.

Na ongeveer 20 km zoek ik een plek om mijn 2e rust te nemen. Ik ga zitten bij een waterbron die in een bak gevuld met stenen valt. Ik krijg er gelukkig geen nat shirt van maar er is even geen bankje in de buurt. Als je zo alleen op een plek zit en alleen de vogels en het water om je heen hoort is het net een soort meditatie plek. Hier kom je dan even tot rust. Die rust wordt plots ruw verstoord als er 2 honden beginnen te blaffen. Ik had niet gezien dat er om de hoek een huis stond maar deze honden zagen mijn vlaggen waarschijnlijk en slaan direct aan. Na 1 minuut gouden ze weer op totdat ik natuurlijk na een minuut of 20 er weer langs loop. Het zijn geen lieverdjes en ook de eigenaar niet die wat naar ze snauwt. Ik maak er maar geen foto van anders krijg ik  misschien ook nog wat te horen.

Het laatste stuk is misschien wel het mooiste van deze dag. Het gaat op en af langs weilanden en door het bos. Ik kom burchten tegen en rustig kabbelende riviertjes. En ik ga natuurlijk de grens over. Maar dat si dan weer een tegenvaller. Ik moet echt even zoeken of er ook maar iets doet denken aan een grens. En ja hoor, een meter of 15 van het pad waar ik sta vandaan zie ik een grenspaal tussen de struiken. Dat is dan  weer het nadeel van de open grenzen zoals we die nu hebben. Het heeft geen zin om die goed te bewaken en te onderhouden.

Uiteindelijk loop ik dan Kerkrade in. Ook wel weer raar en tegelijkertijd fijn om bekende naambordjes te lezen. Ik kan ook weer gewoon in het Nederlands gedag zeggen. En de eerste paar keer vergeet ik dat nog, zo gewend was ik inmiddels om iedereen in het Duits aan te spreken. Aangekomen bij mijn hotel vraag ik of het mogelijk is om het diner gesponsord te krijgen voor het goede doel Spieren voor Spieren. De bedrijfsleider wordt er bijgehaald en die vindt het schitterend wat ik doe en ik krijg een 3-gangen diner inclusief drank geheel gratis aangeboden door Fletcher Hotel-Restaurant Kasteel Erenstein. Top!

Het restaurant.

Het voorafje.

Het dessert.

Ik hoef jullie niet te zeggen dat het heerlijk gesmaakt heeft, de foto’s spreken voor zich. De hoofdmaaltijd, een diamanthaas, was zo lekker dat ik al op de helft was toen ik mij bedacht dat ik nog een foto wilde maken. De naam zegt al voldoende. Morgen ga ik Nederland weer even verlaten. Ik ga dan naar Wassenberg. Ik zal een iets andere en kortere route lopen dan origineel gepland. Ik moet namelijk nog wat eten voor onderweg kopen en de winkels zitten niet op mijn route en daarom zal een stukje terug lopen en dan een klein stukje met de trein gaan en dan de route weer vervolgen. De route zal ergens tussen de 25 en 30 km uitkomen. Tot morgen maar weer!

Bekijk HIER de video

Bekijk HIER alle foto’s

 

3 thoughts on “Dag 29, 9 juli 2018, Kornelimünster – Kerkrade”

  1. Leuk om kennis gemaakt te hebben. Knap wat je doet!! Je hebt niks te veel gezegd de verhalen zijn inderdaad erg interessant En leuk geschreven!!
    Veel succes met de laatste loodjes.

    1. Hallo Femke, partner en baby,

      Dank jullie wel! Die laatste 5 dagen zullen nog prima gaan verwacht ik. Jullie veel plezier met jullie kleine.

      Groeten André

  2. Ik vond die foto met de drie aalscholvers wel apart, met dat tegenlicht. De eindstreep is in zicht, succes maar weer voor morgen maar misschien lig je nu al op een oor!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.