De Airborne wandeltocht vanuit Oosterbeek is ‘s werelds grootste 1-dags wandeltocht!! Elk jaar lopen er tussen de 30.000 en 35.000 wandelaars mee. Met bij de jubileum editie, de 70e, in 2016, een absoluut record met ruim 36.000 deelnemers. Ook dit jaar is het weer schitterend wandelweer en kan het dus zomaar weer gezellig druk worden. Bij de start is het in ieder geval al gezellig en wachten we rustig het startschot van 9.30u af.
Deze herdenkingstocht in het kader van de Slag om Arnhem 1944 vindt ieder jaar plaats op de eerste zaterdag in september in Oosterbeek. De Airborne Wandeltocht is een eerbetoon aan de ruim 1.700 Britse en Poolse militairen die in de Slag om Arnhem het leven lieten en begraven liggen op de Airborne Begraafplaats in Oosterbeek.(Lees HIER verder voor de rest van de geschiedenis en het ontstaan van deze wandeltocht).
Na de start lopen we de Utrechtseweg op waar we vanmiddag weer zullen terugkomen en dan staat het hier altijd lekker vol met publiek en natuurlijk de veteranen langs de kant die voor onze vrijheid hebben gevochten! Het is raar om te beseffen dat er een tijd komt dat die er niet meer zullen zijn. Afgelopen jaar is er ook weer een veteraan, Des Page, overleden. Een vriend van hem, Chris Willmot, loopt vandaag met de as van Page in zijn rugzak mee om de laatste wens van Page in vervulling te laten gaan. Namelijk op een voor hem bijzondere plek in Oosterbeek uitgestrooid te worden.
Er lopen altijd veel nationaliteiten met deze wandeltocht mee en dan natuurlijk vooral die waarvan een familielid heeft meegestreden in de oorlog en in het speciaal natuurlijk diegene die hebben meegevochten in de slag om Arnhem. Daarnaast is deze wandeltocht zeer geliefd bij de mensen die hier wonen. De kortere afstanden zijn dan ook echt druk met families waar vele generaties aan meedoen. Op de langere afstanden, de 25 en 40 kilometer zie je die wat minder. De 25 km is volgens mij de meest favoriete afstand bij de wandelaars. Ik loop die ook en ondanks de drukte kan je toch meestal goed doorlopen. Dat komt ook omdat het, op een paar wat smallere stukken na, over brede wegen gaat.
Vandaag loop ik samen met Michel, Hetty en Silvia. Wij kunnen allemaal een redelijk wandeltempo lopen dus als wij de drukte na de start een beetje gehad hebben gaat de gashendel langzaam open en lopen we een lekker tempo van net 6 km/u. Dat is iets sneller dan de meeste wandelaars die wij tegenkomen dus halen we er een hoop in. Maar omdat de wegen zoals ik al eerder zij breed zijn kunnen wij dat zonder de andere wandelaars te hinderen gemakkelijk doen.
Bij deze tocht is het borreltje wat wij telkens rond de klok van 11 uur nemen ooit eens door een Duitser aan mij uitgelegd en die traditie heb ik toen overgenomen. Maar dit keer heb ik niet alleen een borreltje mee maar ook nog wat kleine hapjes die gisteravond over zijn gebleven na een buurtfeestje. Natuurlijk in de koelkast bewaard en ik heb die gekoeld in een koeltas met koelelement in mijn rugzak bij me. En natuurlijk probeer ik nu wat mensen uit de tent te lokken en bij een stel mannen onderweg lukt dat en die denken natuurlijk dat ik een grap maak als ik zeg dat ze een borrel met wat lekkers van mij kunnen krijgen. De borrel hoeven ze niet maar een stukje worst willen ze wel maar zeggen dat met het idee dat ik die toch niet bij me heb. De mannen liggen krom van het lachen als ze zien dat ik uit mijn rugtas een doos met heerlijke hapjes haal!!
Na 9 km houden we in Wolfheze even een korte plaspauze maar lopen dan weer door om na 11 km bij kwekerij “De Boschhoeve”, onze 1e pauze te houden. Ik neem een broodje dubbele knakworst maar de knakworst is wat klein van formaat en valt mij dus een beetje tegen. Naast dat deze tocht natuurlijk voor de gezelligheid en ontspanning is probeer ik ook nog steeds wat nieuwe dingen uit. Nu is dat het niet direct verwisselen van mijn sokken bij wat minder warm weer. Dus ik hou mijn schoenen aan en we gaan na een minuut of 20 weer verder.
Vanwege het wat hogere tempo wat we lopen maak ik dit keer niet zo heel veel foto’s. Enerzijds ook omdat ik hier natuurlijk elk jaar dezelfde foto’s maakten anderzijds omdat met het hoge tempo het lastig foto’s maken is en ik anders steeds moet stilstaan. We lopen daarom al weer snel richting de 2e rust. Die hebben we dit keer op het Duno Plateau. Voor de oorlog stond hier een imposant landhuis wat in gebruik was als hotel maar dat is tijdens de slag om Arnhem is het landhuis verwoest en raakte het omliggende park zwaar beschadigd. In de jaren daarna is het park deels hersteld en zijn wat karakteristieke elementen terug gekomen.
Na deze rust is het nog 6 km naar de finish. Maar omdat de kortere afstanden inclusief de kinderen en compleet met wandelwagens en al er nu ook bij zijn gekomen is het tempo wat lager. We willen natuurlijk ook geen boze gezichten en ongelukken veroorzaken dus passen we ons tempo hier op aan. Na 27 km, 5,45u wandelen en pauzeren komen we aan bij het finish terrein op sportpark Hartenstein. Hier haal ik mijn 6e beloning op in de vorm van een “wing” die ik op de medaille kan spelden. Ik spreek hier een aantal wandelvrienden die mij hebben gevolgd tijdens mijn wandeltocht van Oostenrijk naar Nederland. We nemen hier samen met wat andere vrienden en bekenden nog wat lekkers te drinken en gaan na ruim 1 uur weer huiswaarts en nemen daarvoor weer de trein naar Veenendaal-de Klomp.
Bekijk HIER de video
Bekijk HIER alle foto’s