Leientocht Werkhoven, 26 augustus 2017

Na de heide van vorige week was ik wel toe aan wat meer asfalt onder mijn voeten tijdens een wandeltocht. En bij de Leientocht te Werkhoven leek mij dat wel te lukken. Deze tocht had ik nog nooit gelopen maar gaat door gevarieerd landschap met van alles wat. Zowel asfalt, maar ook stevige bospaden en af en toe een klompenpad door het weiland. Maar geen losse zandgronden. Want die wil ik de komende tijd zoveel mogelijk mijden.

Michel, mij buurman, gaat vandaag ook weer mee. Ik wil vanaf nu zoveel mogelijk gaan trainen met mijn rugzak die ik ook zal gebruiken tijdens mijn tocht volgend jaar. Daarom heb ik van piepschuim en een zakje betonmortel, een soort vulling voor mijn rugzak gemaakt. Zo kan ik die vullen met dit gewicht en aanvullen met zaken die ik wel nodig heb tijdens de training zoals, extra sokken, eten, drinken etc..  In totaal weegt mijn tas met vulling dan ongeveer 13kg. Dat zal ik ook van Oostenrijk naar Nederland met mij meedragen.

Vandaag dus de tocht vanuit Werkhoven. We hebben gekozen voor de 30 km route. Ook dit komt aardig overeen met het gemiddelde van de dagelijkse afstand die ik volgend jaar loop, 33 km! Vanuit Werkhoven zullen we richting Driebergen lopen en dan naar Doorn. We lopen dan langs kasteel Sterkenburg richting het Amsterdam-Rijnkanaal maar komen daar niet helemaal en gaan dan weer terug naar Werkhoven.

Vanuit de start van de kerk waar het allemaal om draait (Leientocht: dit staat voor het vervangen voor de leien van het dak. Daar is veel, heel veel geld voor nodig. Naast een “subsidie” van het bisdom, moet de gemeenschap ook nog € 420.000,- bij elkaar krijgen. De stand is nu ruim € 275.000,-) gaan we richting Driebergen. Nadat we de provinciale weg de N229 zijn overgestoken lopen we al snel het bos in. We lopen langs een van oorsprong 13e eeuws kasteel “Beverweerd”, en voormalig ridderhofstad. Momenteel wordt dit kasteel bewoond door schilder en kunstvervalser Geert Jan Jansen. We lopen verder richting Driebergen over verschillende ondergronden.

Omdat we allebei onze halfhoge wandelschoenen aanhebben, is het risico van “invallende” stokjes en vuil van de grond een stuk groter dan als je lage schoenen aan hebt. Ik zeg invallend, maar dat komt omdat je tijdens het lopen op bosgrond de grond en kleine stokjes iets meeneemt en die komen dan los en vallen in je iets openstaande schacht van je schoen. Bij lage schoenen valt het er gewoon naast.

Het duurt dus ook niet lang of zowel Michel en ik moeten al iets uit onze schoene peuteren. Maar er zijn paaltjes en bankjes genoeg om onderweg even tegen aan te leunen of op te zitten om dit klusje te klaren. Onze eerste rust is al na ruim 7 km waar ik dacht dat die pas bij 10 km zou zijn. Maar ik heb snel door waar dat door komt, we hebben de verkeerde routebeschrijving mee gekregen, namelijk die van de 40 km en niet van de 30 km. En ik kan je vertellen dat het een heel boekwerk was, 3 A-4tjes, beide kanten beschreven!! Mijn eigen 40km tocht op 1e pinksterdag krijg ik op 1 kantje!! Gelukkig mag ik even op een routebeschrijving van een mevrouw die naast mij zit kijken zodat ik een idee heb van de rustmogelijkheden. En we blijken op dit punt na 10 km nog een keer terug te komen en dan is er na 4 km nog een rust. We zien wel wat we doen.

Natuurlijk krijg ik vragen over mijn, volgens sommigen, veel te grote rugzak voor zo’n kleine tocht. Maar na mijn uitleg over de training en mijn tocht van 2018, is het iedereen duidelijk. Maar zo kom ik weer makkelijk in gesprek met mensen en kan ik wat doen aan “reclame” voor het goede doel. Na de rust gaan we richting Doorn maar lopen eerst over het terrein van Bartiméus, een instituut waar mensen met een visuele beperking worden geholpen om zo goed mogelijk in de hedendaagse maatschappij te kunnen functioneren. Ik vertel Michel over mijn ervaring die ik heb gehad tijdens een kennismaking met Bartiméus. Ik heb namelijk een keer een lunch mogen nuttigen maar dan in een ruimte waar je absoluut niets kon zien. Zie dan maar eens je  plakje kaas op je brood te krijgen. En… de tafels zijn gedekt met het normale bestek, borden en vooral het kristalglas wat ook normaal op tafels staat!! Je merkt dat je dan heel andere zintuigen gaat gebruiken.

Maar nu weer terug naar de tocht. Na Bartiméus lopen we dus richting Doorn en weer terug naar onze pauze van 10 km daarvoor. Hier nemen  we even de tijd om wat te nuttigen en ik verschoon mijn sokken. Een “ritueel” wat ik altijd uitvoer om blaren te voorkomen. Nadat ik een slok van mijn soep heb genomen moet ik toch constateren dat ik een blaar heb. Maar niet op mijn voet, maar op mijn tong! Man wat is die soep hééééét!!! Snel wat koel drinken erachter aan maar dit helpt niet echt. Dat wordt dus een dag of 2 last van de tong, bah.

Nadat we vertrokken zijn, zien we een dode fret langs de weg liggen. Ik heb nog nooit er een van zo dicht bij kunnen bekijken. Maar deze bleef tenminste goed stil zitten voor de foto?. Na een paar km lopen we langs een volgend kasteel, Kasteel Sterkenburg. Dit kasteel komt oorspronkelijk uit 1200(ongeveer). Voor verder info van het kasteel kijk op de link van Wikipedia: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kasteel_Sterkenburg

Hierna komen we al snel bij de volgende rust en ondanks dat dit al na iets meer de 4 km is, gaan we toch even kort pauzeren. Ik maak meteen even van de gelegenheid gebruik om van het toilet gebruik te maken. Ik bestel toch maar een colaatje en kom zo in gesprek met de dames achter de verkooptafel. Dat is maar goed ook. Zij vragen ook waarom ik zo’n grote rugzak bij me heb. Na mijn uitleg zijn ze heel enthousiast en zullen dit ook aan ene Peter doorgeven. Die schijnt een belangrijke functie in de hele organisatie te hebben. We zullen zien of dit wat opleverd.

Na deze korte pauze moeten we nog een keer door een flink stuk door een weiland en onder een véééél te laag viaduct door. Handig. Net nu ik die grote en zware rugzak bij me heb. In het weiland maak ik ook nog even van de gelegenheid gebruik om mijn meegenomen Drone te gebruiken. Ik maak een kort filmpje waar de rustplek van zojuist ook nog opstaat en een foto en gaan dan weer snel door. Vandaag lopen we ook regelmatig langs en door de akkers waar de fruitbomen vol staan met appels en peren. Mooi om te zien. In het voorjaar nog in Geldermalsen de Bloesemtocht gelopen en nu zie je het resultaat.

 

De laatste kilometers gaan weer over asfalt terug naar Werkhoven. Bij de kerk probeer ik ook nog de drone even uit, maar die mag hier waarschijnlijk niet vliegen want hoger dan een meter of 6 komt hij niet. Dan maar even een foto en klaar ermee.

Volgende week staat de Airborne wandeltocht op het programma. Dat is weer andere koek. 35000 tot 40000 deelnemers!!!

klik HIER voor de foto’s bij dit verhaal.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.