Na mijn 50e verjaardag gisterenavond gevierd te hebben is er vandaag gewoon weer de realiteit, er zal gewoon getraind moeten worden. Vandaag heb ik afgesproken met Hans. Hij woont vlakbij de startplaats in Barchem dus was het voor hem een peuleschil om naar hier te komen. Ik ben één uur onderweg. Ik weet dat ik vandaag een pitteige training ga doen. Hans is namelijk wandelaar met een zéér hoog basistempo. Waar mijn ‘normale’ tempo op 6 km/u ligt is dat van Hans ongeveer 8 km/u!! En met mijn rugzak van 12,5 kg loop ik de afgelopen tochten gemiddeld 5,5 a 5,8 km/u. En als ik dan ook nog een pauze neem is het gemiddelde net geen 5 km/u. Vandaag zal ik uiteindelijk op een gemiddeld wandeltempo van 6.0 km/u uitkomen en een gemiddelde met pauze van 5,4 km/u!! Dat is voor mij alweer een hele stap in de goede richting. Ik zal tijdens mijn tocht niet deze snelheden lopen omdat ik veel van de omgeving wil zien en fotograferen. Maar als mijn basissnelheid hoog is heb ik genoeg reserve om eens wat te versnellen als dat nodig is.

Maar nu over de tocht in Barchem. De start van de 25 km is om 9.00u dus ik rij om 7.45u weg om op tijd te zijn. Hans is ook net gearriveerd en neemt nog een lekkere kop thee. Ik sla over anders kan ik binnen het eerste uur al naar het toilet. Sowieso merk ik dat ik de laatste tijd tijdens mijn wandeltochten zéér weinig drink. Ik weet dat je natuurlijk veel vocht verliest tijdens het wandelen en dat je dat regelmatig moet aanvullen maar zeker in de winter is mijn vochtconsumtie minimaal. Tijdens warme dagen is dat zeker meer dan nu.

Nadat Hans zijn thee heeft genuttigd gaan we direct op pad. Na de start gaat het direct omhoog en moet Hans zich natuurlijk even instellen op mijn ietwat lagere tempo dan hij gewend is. We hopen dat de zon er vandaag nog bij komt maar dat ziet er in het begin zeker niet naar uit. De lucht ziet nog helemaal grijs. Toch is de omgeving mooi en licht glooiend. We vandaag een gevarieerde ondergrond met van alles wat. Omdat het tempo hoog ligt moet ik niet vergeten ook  of wat foto’s te maken. En vandaag heb ik een verjaardagscadeau mee, mijn nieuwe fototoestel. Dat is dus soms nog wel even wennen. Ik gebruik hem maar voor de zekerheid maar in voorgeprogameerde stand omdat ik nog lang niet alle snufjes goed ken van dit toestel. Toch probeer ik soms alvast wat aparte kiekjes te maken. Zoals deze door een holle boomstam heen. Het scherpstellen op de loper ging nog niet helemaal goed ?.

Na 10 kilometer komen we bij café/zalencentrum Baan en nemen we daar een pauze. Ik wil toch weer mijn ritme van het verwisselen van mijn sokken oppakken dus trek ik mijn schoenen uit en smeer mijn tenen in met mijn ‘wondercrême’. Een dame ziet dat en vraagt wat het is en wat het doet. Ik leg uit dat ik dit een jaar of 3 geleden door een andere oudere vrouw ben gaan doen dit dit bij een Kennedymars bij zich had. Het zorgt ervoor dat je minder gevoelige tenen hebt, vooral de voorkant en het zorgt dat het vocht van mijn voet wegblijft zodat de kans op blaren kleiner wordt. Zij neemt een foto van mijn potje wat het lijkt haar wel wat.

Na 20 minuten gaan we weer verder en vervolgen onze route. We lopen langs een boom die tussen 1830 en 1840 is geplant en nu dus bijna 200 jaar is! Het schijnt volgens het bord wat erbij staat, de dikste geregistreerde exemplaar te zijn van het soort. Deze boom staat bij veel wandelaars op het fototoestel omdat n ons nog velen een foto ervan maken.  Na een poosje komen we bij de 2e rust maar hier neem ik alleen een sanitaire stop en pak een rozijnenbol en gaan we weer verder. Op ongeveer 20 km moeten we het riviertje de Slinge oversteken. Maar omdat er geen brug is moet dat met een zogenaamd trekpont . We zijn net op tijd. Alhoewel we maximaal met 6 personen op de pont mogen schatten we in dat de aanwezige dames niet zoveel wegen en gaan we nog mee. Het gaat soepel en we zijn zo aan de overkant.

Vanaf hier is het nog een kleine 6 km. Een uurtje dus nog. We stappen lekker door. We merken dat het zonnetje nu probeert om erdoor te komen maar daar nog wat moeite mee heeft. Maar daar hebbe we ook niet veel meer aan omdat we bijna bij het eindpunt zijn aangekomen. Mij vallen nog wel twee kleine pony’s op. Het lijken net “Lakenvelder” pony’s . Maar die bestaan natuurlijk niet. Maar ik zet ze toch even op de gevoelige plaat.

Nadat we de 26 km in 4 uur en 45 minuten hebben volbracht nemen we nog even een lekkere kop koffie en frisje. Het was leuk om Hans te ontmoeten omdat ik hem tot nu toe alleen nog via de social media kende. Nadat hij mij nog heeft aangegeven in ieder geval mij weer te zien op 1e pinksterdag tijdens de 30km tocht die ikzelf organiseer, gaan we ieder onze kant op. Volgende week een kilometer of 10 lopen bij het plaatselijke oud papier ophalen. De volgende tocht zal echter niet lang op zich laten wachten. De frequentie van het trainen wordt nu langzaam aan opgevoerd.

 

Voor alle foto’s van deze tocht klik HIER