10 februari 2018, 20 km “Sporen in en om Amersfoort”

Je hebt wel eens een mindere dag tijdens een training/opbouw. Nou vandaag was zo’n dag voor mij. Maar de oorzaak is ook duidelijk. Ik heb mij vrijdagavond namelijk van 17.00 u tot 19.00 u nog in het zweet zitten werken in de sportschool. Ik krijg een speciaal op mijn wandeldoel afgestemd trainingsprogramma en vrijdagavond kwamen daar speciale krachtoefeningen bij. Vooral voor mijn benen en rug/romp. En dat had ik dus niet moeten plannen zo vlak voor een wandeltocht. En zeker niet die van vandaag. Ik ben al niet zo van de zanderige ondergrond en juist vandaag staat er een wandeltocht op het programma met 255 m asfalt en de rest bospaden en mul zand!!!!

Maar goed, ook een slechte dag ertussen is noodzakelijk, je komt er namelijk altijd weer beter uit, toch? We vertekken vanuit de Verkeerstuin op het terrein van de Wagenwerkplaats te Amersfoort. De speciaal voor deze dag uitgezette route gaat dus over onverharde paden en rustige verharde wegen tussen Amersfoort, Soest, Soesterberg en Den Dolder. Over bospaden bij Pinetum Birkhoven en militair oefenterrein de Stompert komen we op Vliegbasis Soesterberg. Na een rustpost in natuurgebied De Paltz gaat het parcours dwars door de Soester Duinen terug.

Vandaag heb ik een aantal bekenden gezien en sommige niet die later hebben laten weten dat ze er waren maar we elkaar dus hebben gemist. Het was dan ook mega druk in de verkeerstuin. Bovenstaande foto is genomen toen de meeste al weg waren. Na de start mogen we eerst nog een beetje onze voeten warmlopen op het asfalt maar al snel gaan we het bos in en zullen daar maar sporadisch uitkomen. Ook vandaag probeer ik weer wat aandacht te vragen door mensen in te halen zodat ze mijn boodschap achter op mijn rugzak goed kunnen lezen. Soms gebeurd dat wel maar meestal niet. Zou het te klein erop staan? of durven ze er niets over te vragen? Of geloven ze het gewoonweg niet dat ik 1000 km ga lopen in mijn eentje van Oostenrijk naar Nederland? Het klink natuurlijk ook wel een klein beetje absurd maar ja, ik ga het toch doen. Volgende keer gewoon meer mensen aanspreken!!

Na bijna 8 km gelopen te hebben komen we bij de eerste rustpost, Restaurant ’t Hoogt in Soest. Zo megadruk het bij de start was , nog drukker was het bij deze horecagelegenheid. Ze waren er zeker niet goed op voorbereid. Ik hoorde mensen zeggen dat ze wel 20 minuten moesten wachten op de bediening!!! Wij laten hier dus de rust voor wat het is en een enkeling maakt nog even gebruik het toilet.

O ja, het wandelgezelschap van vandaag bestaat uit Michel, mijn buurman die totdat ikzelf ga wandelen vanuit Oostenrijk niet meer van mijn zijde zal wijken denk ik. Hetty, een wandelvriendin die regelmatig samen met mij en Michel een tochtje loopt en Ron, die heb ik al tijden niet mee gezien en we kunnen dus tijdens de tocht lekker bijpraten. Bij de start heb ik nog contact met Sjaak, die samen met zijn wandelcompanen  helemaal uit Ridderkerk en omgeving door het hele land rijdt om aan tochten mee te doen en zo de nodige trainingskilometers voor de 4-daagse van Nijmegen te maken. Maar al snel na de start blijkt dat ons wandeltempo iets hoger ligt dus scheiden onze wegen snel. Ik vindt dat dan wel weer jammer want Sjaak had een aantal nieuwe personen bij zich waar ik graag kennis mee had gemaakt en over mijn wandelpassie had willen vertellen. Dat komt misschien nog wel.

Maar goed, de 1e rust gebruiken we dus niet om een kopje koffie en/of gebak te nemen maar omdat het al 11.00 u is maken we wel van de gelegenheid gebruik om ons bekende borreltje te nemen.

 

We lopen dus verder en komen dan op het terrein van de voormalige vliegbasis Soesterberg. Die doet nu dienst als vliegmuseum  en als we daar vlak langs lopen zie je eigenlijk pas goed hoe groot het daar is. Ron weet te vertellen dat de start/landingsbaan ruim 3200 m lang is!! OP deze baan kan volgens hem een Boeing 747 landen en starten als het moet. Nu lopen alleen de 40 km wandelaars over een gedeelte van de startbaan en wij lopen langs het museum en gaan dan richting onze rustpost.

Na ongeveer 2,5 km komen we bij een blokhut die nu even dienstdoet als tijdelijke rustplek. De gratis asperge/champignon soep?? is lauw dus daar wordt ik niet erg vrolijk van. Ernaast staat een pan met halve warme worst. Michel en ik bestellen zo’n worst met mosterd en die smaakt héérlijk!! Hier hangt ook een brod met het aantal deelnemers vandaag. 340 op de 40 km en 365 op de 20 km. Ruim 700 deelnemers dus. Gelukkig heb ik zelf op mijn tocht van 20 mei niet zoveel deelnemers, maar daar mogen er nog wel meer bijkomen. Momenteel hebben zich er 20 personen bij mij of via het evenement op Facebook aangemeld. maar een aantal van 40 á 50 zou leuk zijn. We lopen niet perse in een groep want uit de afgelopen 2 tochten is bekend dat er altijd mensen met verschillende wandeltempo’s meedoen en er zich dus kleine groepjes over het parcours ontwikkelen.

We vervolgen onze weg na deze korte pauze weer en lopen dus nog steeds veel door het bos en langs een zandverstuiving. Totdat op een gegeven ogenblik mij opvalt dat er geen lintjes meer hangen die ons de weg wijzen. Er is verwarring. De groep met mensen die ook als kuddedieren achter ons aanlopen wordt steeds groter. Er gaat zelfs iemand met de organisatie bellen. Ik loop een klein stukje terug waar ik denk dat het fout gegaan is. Daar aangekomen lopen er nog meer mensen te twijfelen. Totdat er iemand van de organisatie op de fiets aankomt. Er heeft een “grapjas” 8 linten weggehaald en er 1 op een ander pad opgehangen zodat wij verkeerd liepen. Gelukkig hadden we het snel in de gaten en kunnen we onze route weer op de juiste weg hervatten.

Maar dan komt voor mij de ergste ondergrond, mul zand!! Mijn bovenbenen waren op dit punt al redelijk aan het tegenspartelen vanwege de inspanning van gisterenavond en nu moeten ze ook nog eens extra werk leveren door het losse zand!! De omgeving en het uitzicht maken wel veel goed maar ik blijf het totaal niet fijn vinden. En gelukkig zijn wij niet de enige die er zo over denken.

Maar gelukkig komt aan deze inspanning natuurlijk ook een eind en komen we na 18 kilometer bij een heerlijke fruitpost. Hier krijgen we heerlijk vers gesneden appelpartjes. Die smaken heerlijk!! Ik wordt hier nog even aangesproken door een mevrouw die mijn A-4tje op mijn rugtas heeft gelezen. Zij gaan zelf ook een flinke uitdaging aan en gaan op 22 september de Mont Ventoux beklimmen en ook voor een goed doel geld inzamelen, Cliniclowns. Kijk HIER voor deze uitdaging. Nou maar hopen dat zij dit verhaaltje ook leest!! Na nog eens een kilometer of 3 weggestapt te hebben komen we weer bij het vertrekpunt aan. Ik ben blij dat ik nu even mijn rugtas af kan doen. Normaal heb ik er geen last van maar vandaag was toch wel een van de mindere dagen in mijn training. Volgend weekend zal ik weer richting Nijmegen gaan en op zondag in Nijmegen dan wel Grave gaan lopen.

Kijk HIER voor alle foto’s van deze tocht.

1 thoughts on “10 februari 2018, 20 km “Sporen in en om Amersfoort””

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.