Een record aantal deelnemers van maar liefst 32.860 hebben meegedaan aan de Bloesemtocht te Geldermalsen. En mijn Buurman Michel en ik waren er daar 2 van. Dit is altijd een geliefde tocht voor velen maar de deelnemer aantallen worden bij deze tocht ook vooral beïnvloed door het weer. Als het met deze tocht een graad of 12 is en een beetje mieserregen dan komen er zomaar 5.000 of meer deelnemers minder. Die laten het dus echt van het weer afhangen. Zo niet bij ons. Deze tocht staat bij mij al een aantal jaar vast op het programma. En vandaag zeker omdat ik met zoveel mensen weer wat “reclame” kan maken voor het Goede doel waarvoor ik straks 1000 km ga lopen van Oostenrijk naar Nederland. En vandaag neem ik mijn 2 knuffeldieren mee die voor een mooi bedrag geadopteerd mogen worden.
Aangezien het altijd gigantisch druk is met auto’s bij deze tocht, mensen komen natuurlijk van heinde en verre om deze tocht te lopen, parkeren wij de auto bij het treinstation van Tiel-Passewaay. Daarvandaan pakken we dan de trein naar Geldermalsen, dat is maar 1 halte verder. Dat scheelt lang wachten op het parkeerterrein. Maar dit plan valt in duigen als we op het station te horen krijgen dat er een seinstoring is en onze trein niet rijdt!! Maar gelukkig rijden er bussen zegt de vriendelijke stem door de luidspreker!! Tja, dan maar met de bus. Maar op het moment dat wij naar de bus willen lopen stopt er een auto en vraagt een vriendelijke meneer of wij mee willen rijden. ”Natuurlijk”, zeggen wij. Een wandelaar had zijn auto dus al gepakt en zo rijden wij alsnog vrij snel naar Geldermalsen. De mede wandelaar parkeert zijn auto achter het station waar nog ruimte zat is, misschien een idee voor volgend jaar!!
Nadat Michel zijn petje bij de stand van de Via Vierdaagse voor zijn komende 1e 4-daagse van Nijmegen heeft gehaald, gaan wij uiteindelijk nog bijtijds op pad, rond 7.45 u lopen wij het parcours op en krijgen wij de welbekende appel uitgereikt van een vriendelijke jongen. Het beloofd vandaag een mooie wandeldag te worden en het zonnetje is er vanaf het begin al heerlijk bij. Michel heeft zijn jas al vroeg uitgetrokken maar ik loop nog met mijn dunne windjack aan maar al snel merk ik dat die overbodig is en ook ik besluit mijn jas maar uit te doen. Maar vanwege mijn grote rugzak van 13 kg gaat dat allemaal wat minder snel en soepel dan als je een klein dagrugzakje met een paar kilo aan spullen mee hebt.
Dit is nou echt zo’n tocht dat je na een paar keer gewandeld te hebben bij jezelf denkt, “‘Wat zal ik dit jaar nou eens fotograferen want alles is toch hetzelfde gebleven?” Ik probeer dus goed om mij heen te kijken of ik wat aparts zie of een leuk dier bijvoorbeeld. Nou dat was dit keer dus best moeilijk. Of de dieren waren te ver weg voor een mooie “portretfoto”, of ze zaten met hun kont naar mij toe of het was weer eens een ooievaar die druk was met het voeren van zijn/haar jongen en je dus zijn/haar kop niet zag.
Maar goed ik probeer zo nu en dan ook eens wat anders en met wat tegenlicht krijg je toch mooie plaatjes. Vandaag zal het wel door het mooie weer komen maar voorlopig gaat alles heel vriendelijk en rustig. Nu is het nog zaak om mijn vriendelijkheid en charmes in de strijd te gooien om mijn 2 knuffels voor een leuk bedrag aan een nieuwe eigenaar te kunnen geven. Maar eerst is het tijd om even van een pauze te genieten. We hebben er inmiddels 13 kilometer op zitten en dat is gezien mijn “bagage” van 13 kg op mijn rug, toch wel het maximum ben ik achtergekomen. Bij een rustplek met de toepasselijke naam “Rust wat” zoeken wij een plaatsje en vinden een mooie stek aan het water. Daar treffen we ook een aantal bekenden, Silvia, Hetty en Anja.
Michel haalt wat “lekkers” voor bij het drinken, een warm broodje vlees!! Euh Michel, dit is een klein wit puntje met wat speklapjes ertussen? En nog niet eens echt warm ook! Je hebt hier zeker niet zoveel betaald toch? Hij lacht een beetje en zegt, “4 euro 50″! Ik zeg,”Voor 2 broodjes zeker?” Maar het lachen was snel van zijn gezicht verdwenen. WAAATTTT????? Per broodje????? Niet te geloven!! Nou dan maar extra lang genieten van de schitterende plek waar wij zitten. Al te lang kunnen we helaas ook niet blijven zitten anders gaat het wel lijken of dat we niet aan trainen voor het wandelen zijn maar op het rusten!! En daar zijn weer héél andere methodes voor. We pakken onze spullen dus weer bij elkaar en gaan na een minuut of 30 weer verder. Na een paar kilometer zegt er opeens een mevrouw langs de kant dat haar zoontje graag wil weten van welk land die andere vlag naast de Nederlandse is!! Natuurlijk wil ik dat graag uitleggen, kan ik mijn actie voor het goede doel nog weer even benadrukken. Ik zeg tegen hem dat het de Oostenrijkse vlag is en dat ik van Oostenrijk naar Nederland ga wandelen en geef mijn flyer voor wat meer info. Ik maak nog even een foto en we lopen weer verder. Ik bedenk mij opeens, “Ben ik nou vergeten te zeggen dat ik geld inzamel voor de stichting Spieren voor Spieren?” Nou ja, als ze dit verhaal lezen dan weten ze het vast wel.
Omdat Hetty bij de vorige pauze had gezegd dat ze bij “Albertine” in Rumpt ook zouden gaan rusten doen wij dat ook. Maar we zien Hetty en vriendinnen niet en we denken dat die Bij de Theetuin zijn gaan zitten. Nou ja, dan maar zonder Hetty. Ik bestel een lekker broodje Hamburger en vraag voorzichtig wat die kost. “2 euro!” zegt de mevrouw. Kijk dat zijn nog eens prijzen!!!! We gaan op een bankje zitten en genieten in de zon van ons heerlijke broodje. Omdat we niet zo lang geleden ook al hebben gerust, zitten we hier maar een minuut of 10. We staan allebei tegelijk op en opeens, “KRAKKKKK!!! Valt de mevrouw die naast ons zit met een smak op de grond omdat de plank waar wij met zijn allen op zaten precies op haar plek brak. Totdat wij opstonden ging het dus goed maar gelukkig mankeerde zij niets. Ik vraag nog even of zij haar heuptas wil wegschuiven omdat er iets op de plank staat waar zij zat. En weet je wat? Daar staat een rood kruis!! Is dit toeval???
Na deze hilarische toestanden vervolgen wij onze weg weer. Het wordt nu toch zaak om eens van die knuffels af te komen en een mooi bedrag op mijn rekening te kunnen storten bij Spieren voor Spieren!! Wij komen dan aan de praat met 2 dames en natuurlijk gaat het over mijn vlaggen en grote rugtas!! Maar als ik haar wijs op de knuffels en dat die graag een nieuwe eigenaar zoeken, en of ze een mooi bedrag wil noemen, zegt ze dat ze de kleine giraf wel voor € 5,- wil overnemen. “Deal, zeg ik”. Zo dat is nr.1. Dank je wel Vanessa!! Nu de andere nog.
De kilometers gaan voorbij en we zien de ene bloesemboom nog mooier dan de andere in bloei staan. Niet alleen op het parcours wordt het drukker en drukker omdat er meer routes bij elkaar komen ook op de Linge is het inmiddels ook al aardig druk geworden. Het is natuurlijk ook een schitterende dag om met je bootje erop uit te gaan.
Maar ja, ik zou die andere knuffel, die een stuk groter is dan de kleine giraf, ook graag een nieuwe eigenaar gunnen en de finish komt al aardig in zicht. Ik vraag het nog maar een keer aan een wandelaar maar helaas, het lijk erop dat het voor de laatste knuffel niet gaat lukken. We komen na ruim 5 uur wandelen weer terug bij de veilinghallen en gaan onze medailles ophalen. We strijken neer met een heerlijk koud biertje en frisje op het terras en gaan in het zonnetje aan een tafel zitten waar twee andere dames zitten. Direct maar weer mijn charmes in de strijd gegooid maar ik denk dat die na 50 jaar toch wat van hun glans hebben verloren want ook hier lukt het niet. Alleraardigste dames overigens uit Druten, dus wie weet zie ik die volgende week weer als ik in Boven-Leeuwen ga wandelen. Want dan komen we ook door Druten!!
Na een poosje besluiten we toch maar om huiswaarts te gaan en lopen richting het station. Eerst nemen we nog wat aardbeien voor thuis mee en ik koop nog wat eigen gemaakt jam bij een kraampje voor een huis. De trein staat er al en gekscherend zeg ik tegen Michel dat ik wel even door de trein heen en weer loop om die knuffel aan de man te brengen. Maar de trein is overvol en dat gaat hem dus niet worden. Als de trein zich in beweging heeft gezet zie ik dat er naast iemand naar mijn rugtas en de knuffel kijkt!! Ik vertel mijn verhaal van de vlaggen en de rugtas en dat de knuffel nog een nieuwe eigenaar zoekt. En wat denk je?? YES, ze wil hem graag overnemen. Ik krijg er uiteindelijk 10 euro voor en zo kan ik vandaag weer 15 euro bijstorten aan mijn totaal wat inmiddels de € 5000,- heeft overschreden, op naar mijn doel van € 10.000. Bedankt Bianca dat jij mij op de valreep hebt geholpen!! Tijdens de 4-daagse zal deze knuffel op haar rugtas te zien zijn. Wie weet zien wij elkaar nog. Ik ben makkelijk herkenbaar, een Oostenrijkse en Nederlandse vlag.
Zo dat was weer een heerlijke wandeldag, daar mogen er nog honderden van komen. Maar dat is nou zo leuk aan het wandelen, elke keer is weer anders. Het weer, de mede wandelaars, de route, de omgeving, elke keer weer wat nieuws. Volgende week dus een route in Boven-Leeuwen. Veel dijken lopen en dus ook veel asfalt. En dan mijn eerste 40 kilometer met 13 kg!! Ik ben benieuwd.
Klik HIER voor alle foto’s
Het incident met het bankje heb ik gezien…
Ik zat tegenover u toen het gebeurde…
Ik had net mijn kinderen op bezoekje kwamen mij even opzoeken…
Het was wel een hilarisch moment
Veel succes met de wandeling
Hallo Danny, ja het was hilarisch en gelukkig heeft die mevrouw er niets aan overgehouden. Leuk dat je mijn verhaal hebt gelezen. Hopelijk blijf je dit volgen!