Dag 22, 2 juli 2018, vrije dag aan de Moezel

Na een heerlijke rustige nacht geslapen te hebben, ga ik vanmorgen maar eens rustig van mijn ontbijt genieten. Ik heb namelijk dan ook nog even de tijd om te bedenken wat ik ga doen vandaag. Want er zijn een paar mogelijkheden. Niet ver hiervandaan kan ik een stukje omhoog klimmen naar “Burgruïne Landshut”. Ik kan ook een tochtje met de boot over de Moezel gaan maken. En als ik de dag wil volproppen doe ik allebei. En dan moet ik eerst vanmorgen nog wat boodschappen doen om voor morgen in ieder geval een pak vruchtensap en bananen te halen. Want een broodje en yoghurt krijg ik van het hotel mee, wat een topservice! Uiteindelijk hebben mijn voeten besloten, het wordt alleen een tochtje met de boot. Maar dan wel een lekkere lange tocht. Bijna 2 uur naar Traben Trarbach en weer terug.

De sfeer in dit hotel is werkelijk schitterend. Op de binnenplaats hoop ik vanavond net weer zo’n heerlijke maaltijd te eten als gisterenavond. De eigenaar heeft het eten aan mij geschonken! Maar na het ontbijt ga ik eerst even naar de plaatselijke supermarkt om de nodige boodschappen te doen. Buiten wat voedsel moet ik ook een nieuwe deodorant kopen. Die gaat dus ruim 3 weken mee bij intensief gebruik! Misschien handig om te weten dacht ik?! Maar na mijn kamer netjes voor de schoonmaakster achter gelaten te hebben, begeef ik mij naar de boulevard en ga een van de rederijen uitzoeken om mee te varen. Er ligt een groot schip waar ik genoeg plekken zie om in de schaduw te zitten. Ik koop een retourtje Traben Trarbach. En ik word naar de boot Gravin Loretta verwezen. Oké, dat is dus een andere boot. Hij ligt aan de 2e steiger. Maar deze is veel kleiner? Best. Ik ga aan boord maar er is helemaal niemand!! Ja, de kapitein en diegene die mijn kaartje aannam en nog iemand achter de bar. Ik loop naar de achtersteven en vind daar een schitterende plek, in de schaduw. Een schitterende plek, met genoeg uitzicht want er zit werkelijk niemand hier. Haha, een privé schip voor mijzelf!! En laat de schipper maar varen.

Ik bestel een kopje koffie en vraag aan de juffrouw of er op de terugweg ook wat warms te eten is te krijgen op deze boot. Dat is er zeker. 2 Bockworsten met aardappelsalade, prima denk ik. Dat bestel ik op de terugweg wel. Na een minuut of 20 varen komen we bij een sluis aan. Een van de 28 sluizen die in de gehele loop van de Moezel tussen 1958 en 1964 zijn aangelegd. 10 in Duitsland, 2 in Luxemburg en 16 in Frankrijk. Dit is destijds besloten door deze 3 landen in het internationale “Moezelverdrag” om het zo mogelijk te maken grotere schepen door te kunnen laten varen. Daarvoor is een minimale breedte van 40 meter en een vaardiepte van 2.70 meter nodig.

Binnen 10 minuten is de sluis van 12 meter breed en 170 meter lang, “leeg”! Even een bad van ruim 12.000.000 liter water laten leeglopen. En dan zijn we ruim 6 meter lager aanbeland en kunnen we weer verder. Zo wordt over de totale lengte van de Moezel 153 meter overwonnen. Overigens, de Moezel ontspringt bij Col de Bussang in de Vogezen, Frankrijk. De Moezel is 520 km lang, waarvan 278 km door Frankrijk, 36 km door Luxemburg en 206 km door Duitsland stroomt. Over de gehele lengte is er een verval van 676 meter.

Als we de sluizen uit zijn varen we kort daarna onder een hoge brug door de Hochmoselbrücke. Begonnen in 2009 met de bouw en hij zou dit kaar klaar moeten zijn maar dat wordt waarschijnlijk 2019. Deze brug heeft € 25.000.0000,- gekost, is 1,7 km lang en het wegdek hangt 160 meter boven het dal! Indrukwekkend! Varend over de Moezel kunnen de immense wijngaarden je natuurlijk niet ontgaan. Elk stukje land waar het maar mogelijk is om wijnbouw te bedrijven is hier gebruikt. Traben Trarbach, de stad waar ik vandaag naartoe vaar, stond rond 1900 bekend als een van de belangrijkste wijnhandel steden. Destijds is dan ook besloten om de capaciteit van de wijnkelders te vergroten. Er zijn kelders met meerdere etages en soms meer dan 100 meter lange gewelven. Er kunnen wel 15 miljoen flessen worden opgeslagen!! Even ter verduidelijking, deze kelders heb ik niet bezocht vanwege tijdgebrek maar zijn zeer de moeite waard. De foto is van het internet gedownload.

Eenmaal in Traben Trarbach aangekomen heb ik ongeveer 30 á 40 minuten om weer mee terug te gaan naar Bernkastel Kues. Alleen wordt mij nu wel verteld dat er zo een andere boot aankomt. Prima. Ik ga even op een bankje zitten en neem wat te drinken wat yoghurt en een banaan (komt mij bekend voor dat ritueel). Weet je trouwens hoe ze hier een kruising tussen een lepel en een vork noemen? Een Göffel! Dat is namelijk de samentrekking van vork = Gabel en lepel = Löffel! Dan krijg je dus Göffel!

Onderwijl maak ik wat foto’s van een paar eenden/ganzen die hopen natuurlijk dat er wat lekkers voor hun bij zal zitten. Helaas, ik heb geen brood of iets dergelijks voor hun bij me. En een stuk banaan lijkt mij niet geschikt.

Ondertussen zie ik dat de boot waar ik mee kwam naar de overkant vaart en de boot die daar lag naar deze oever komt gevaren. Ik stap in en zoek weer een mooi plekje uit. Iets minder schaduw omdat het wat drukker is op deze boot en de mooiste plekjes dus al weg zijn. Na enige tijd komt er een vriendelijke juffrouw vragen of ik wat hebben wil. En ik zeg dat ik graag wat warms wil eten. Helaas, zegt ze. Op deze boot hebben wij geen eten. Alleen wat chips en nootjes!!! Oké. Die had ik niet zien aankomen. Jammer dan. Nog een geluk dat ik die banaan en yoghurt bij mij had. Op de terugweg zie je natuurlijk dezelfde omgeving maar dan van de andere kant en ga ik wat meer “inzoomen” op details. Hieronder zie je het resultaat daarvan.

En ik kan jullie vertellen dat sommige echt even zoeken waren, waaronder die man op de helling die met een onkruidbestrijdingsmiddel op zijn rug die door de wijngaard loopt. Honderden meters van mij vandaan!! Al met al heb ik genoten van mijn vrije dag en zijn mijn voeten mij dankbaar voor het besluiten voor deze tocht. Ik ga vanavond nog afsluiten met een heerlijk rode Dornfelder, Halb-trocken. En nu maar hopen dat die morgen niet in mijn benen gaat zitten. Dan staat er weer een wandeldag op het programma. De eerste van het 5e en een na laatste wandelblok. Morgen eerst even een klein stukje met de bus om daarna weer zo’n 30 km te wandelen. Tot het volgende verhaal!!

 

Bekijk HIER de video

Bekijk HIER alle foto’s

3 thoughts on “Dag 22, 2 juli 2018, vrije dag aan de Moezel”

  1. Wat een heerlijk relaxed muziekje! En weer prachtige foto’s. Een welbesteed rustdagje voor jou….op naar de volgende wandeldag en ik ben weer benieuwd naar je avonturen! Succes maar weer

  2. Hoi André
    Weer genoten van je mooie beelden. De moezelstreek is me van jeugdvakanties bekend. Traben Trarbach en Bernkastel brachten herinneringen boven. Wat maak jij hier een werk van. Het is écht meegenieten geblazen.
    Petje af hoor. Een genot om te zien en lezen.
    Je zou er een boek van kunnen maken……..wie weet
    Heel veel succes verder. Ik geniet weer met je mee.
    Groetjes marlies

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.