Dag 15, 25 juni 2018, Stupferich – Rülzheim

Vandaag ga ik het noorden van het Zwarte woud verlaten. 32 km en maar 115 m omhoog en ruim 210 m naar beneden. Ik zal uiteindelijk op iets meer dan 100 m boven zeeniveau eindigen vandaag. Vanmorgen bleek dat ik al om 6.00u had kunnen ontbijten. Maar dat zag ik vanmorgen pas en zat ik dus om 6.15u aan het ontbijt. Dat betekent toch dat ik dan lekker vroeg kan vertrekken. Rond 6.50u stap ik het hotel uit en vertrek voor mijn etappe van vandaag naar Rülzheim. Eigenlijk is alleen in het begin nog even een klein beetje naar boven, de rest is naar beneden, richting de Rijn. De boerderijen hebben hier nog steeds die typische vakwerkhuizen stijl. Ik vind dat mooi. Ik ben amper een km of 3 opweg of er komt een wielrenner van achteren aan rijden en die blijft naast mij fietsen

We raken aan de praat over mijn tocht, wat ik al gedaan heb en wat ik nog moet doen en wat de komende etappes zijn. Hij kent de omgeving hier goed. Hij schijnt zelf ook veel te wandelen. Hij doet dat dan in Scandinavië. En dan neemt hij een tent mee want je mag daar veel langs de weg kamperen. Maar hij moet weer verder omdat hij op weg is naar zijn werk. Dat zou ik bijna vergeten werk. Ik moet ook nog even bellen hoe het op mijn kantoor is, of alles nog reilt en zeilt. Dat doe ik straks wel even. Ik geef hem nog snel een flyer mee en dan kan die dit verhaal nalezen. Ik loop dan Durlach in en zie een Aldi. Ik haal daar nog even wat bananen en yoghurt, het standaard recept. Vanmorgen stond dat niet bij het buffet dus komt dit goed uit. Als ik 4 km verder in Hagsfeld aankom kan ik lekker op een terras bij een café dat nog gesloten is gaan rusten.

Ik neem er rustig de tijd voor, ongeveer 25 minuten. Na de rust weet ik dat ik een klein onzekerheidje heb in mijn route omdat ik niet goed kan zien of ik aan de linkerkant of rechterkant van een kanaal moest lopen en of ik de eerste 500 m tot 1 km daar überhaupt kon lopen. Maar dit dilemma wordt snel opgelost. En niet omdat ik kan zien waar ik moet lopen. Dat komt omdat er een meneer, de heer Dirk Pel, naar mijn vlag kijkt en zegt “ U bent vast Nederlander?” Omdat ik net toevallig aan de telefoon zit te bellen met Lianne, mijn vrouw, zeg ik die snel gedag en ga een gesprek aan met de heer Pel. Hij woont al 55 jaar hier in Duitsland. We raken in gesprek en hij stelt voor om mee te lopen en zo de eerste kilometers aan te wijzen hoe ik moet lopen. Het is ook de route welke ik in gedachten had.

We lopen zo te kletsen over van alles en nog wat. Wat voor werk hij hier heeft gedaan en waarom hij ook aan het lopen is. Zijn familie schijnt vrij oud te worden maar een paar jaar geleden zijn er bij hem een paar stands gezet en heeft de dokter gezegd dat de beste remedie tegen hartkwalen is, om te gaan lopen. En zodoende doet hij elke dag een rondje van 5 km ongeveer. Na ruim 2 km nemen wij afscheid en ga ik weer verder langs het kanaal en met een zeer uitgebreide beschrijving hoe ik moet lopen. Maar dat klopt ook helemaal met wat ik al had uitgezocht. Na een kilometer of 1 denk ik komt er opeens een Duitser naast mij fietsen en die zegt dat ik net gesproken heb met een Nederlandse vriend van hem. “Klopt”, zeg ik. Hij moest nog even doorgeven dat het visrestaurant wat ik in gedachten had om te gaan pauzeren, maandag gesloten is. Wat een lieve man toch, stuurt hij een vriend, die toevallig op de fiets was naar mij toe om dat nog even te zeggen!

De “Boodschapper”.

Ik bedank deze meneer ook vriendelijk en ik zie straks wel hoe ik dat ga oplossen met die pauze. Het pad langs het kanaal aan de kant waar ik volgens Dirk moest gaan lopen is aan deze kant inderdaad een stuk beter dan de andere kant. Maar er zijn veel bruggetjes over het water dus als het moet kan ik zo een keer oversteken. En na een paar kilometer doe ik dat ook omdat het pad toch wel erg smal wordt en aan de andere kant een breed grindpad ligt. Uiteindelijk kom ik in Leopoldshafen aan. Ook hier klopt de route verder prima. Maar in de stad is het sowieso makkelijker lopen via een voetpad. Aan het einde van Leopoldshafen ligt een meertje en daar had ik dus bij een visrestaurant willen pauzeren. Maar nu zoek ik zelf een plekkie op en dat is best gelukt volgens mij. Een klein privé strandje. Bekijk de video maar voor meer mooie beelden.

Ook hier neem ik een lekkere pauze van ruim 25 minuten en dat is natuurlijk geen straf. Nadat ik alle rituelen van voeten drogen, sokken verwisselen etc. achter de rug heb, pak ik weer alles bij elkaar en vervolg mijn route. Dat is eerst nog maar een klein stukje omdat ik al na iets meer dan 2 km bij de Rijn aan kom. Ik heb mijn zwembroek wel bij me maar ik wil toch graag via de makkelijke route naar de overkant en dat is via het pontje. Het duurt even voordat deze vertrekt want er zijn niet zoveel mensen die hier over gaan, eigenlijk ben ik de enige. Vlak voor de schipper wil vertrekken komt er nog een fietser aan. Nou dat is de moeite waard. 2 personen op zo’n grote boot.

We hebben natuurlijk even de tijd om te kletsen en hij heeft wel eens de loop van de Rijn gefietst. Niet helemaal vanuit Nederland maar wel tot het begin in Zwitserland. Ik heb daar toevallig gisterenavond een item over gelezen van een paar wandelaars die dat hebben gedaan maar dan wel helemaal vanuit Hoek van Holland. Zij is Duitse en hij Nederlander en lopen maximaal 20, vaker nog 15 km per dag! Dan kom ik aan met mijn 30 á 35 en soms zelfs 40 km!!! Na het pontje moet ik nog een kilometer of 7 naar mijn hotel. Nou ja hotel. Het heet hotel Apart. Het is een soort hotelkamer waar een klein keukentje bij zit. Je kan er dus niet dineren maar ze hebben wel een uitgebreid ontbijtbuffet. Na aankomst ga ik mij eerst even lekker opfrissen, doe weer even snel een wasje en ga dan naar de plaatselijke supermarkt om even wat inkopen te gaan doen. Ik ga vanavond maar eens lekker kokkerellen!! Niet dat dit bijzonder is want dat doe ik thuis ook maar tijdens deze reis heb ik dat tot nu toe nog niet hoeven doen.

Morgen staat alweer de laatste wandeldag van blok 3 op het programma. En daarna een rustdag. Na de rustdag staat in principe de langste wandeldag op het programma. In principe. Want de langste wandeldag heb ik inmiddels gehad en die was bijna 43 km van Truschwende naar Bad Salgau. De tocht van donderdag is van een ander kaliber. Ik heb de route besproken en laten zien aan een antal mensen waaronder de wielrenner van vanmorgen. En die heeft nogmaals bevestigd dat die route van 41 km door dat bos niet te doen is. De route is incompleet, gaat behoorlijk op en neer en dan is 41km véél te lang. Tevens zie je helemaal niets bijzonders want het is alleen maar dicht loof- en naaldbos waar je tegenaan kijkt.  Maar aangezien er geen enkele mogelijkheid is om iets in te korten zit er niets anders op dan die dag van de ene plaats naar de andere plaats te reizen. Ik ga waarschijnlijk nog wel een paar kilometer lopen, 15 of 20 of zo maar dan op een andere manier. Dat zien jullie nog wel.

Het is niet anders. Dingen lopen soms niet zoals je gedacht had. Maar morgen staat er nog wel weer een mooie route van 33 km op het programma. Overigens valt het nog wel mee met de kilometers die in totaal moeten worden aangepast. Het gemiddelde per dag is nu 33,6, bij de originele route. En als ik komende donderdag en de eerste woensdag, de 3e dag die ik niet kon lopen vanwege het onweer eraf trek en dan ook nog rekening hou met de kleine aanpassingen die er zijn geweest en nog komen gaan kom ik nog op ruim 30km per dag. Het lijkt mij genoeg!!! En misschien wel wat aan de hoge kant.

Bekijk HIER de video

Bekijk HIER alle foto’s

 

2 thoughts on “Dag 15, 25 juni 2018, Stupferich – Rülzheim”

  1. Was weer genieten van de mooie beelden en het mooie verhaal! Wat een lief mannetje die met je mee liep. Een stent zetten ze in je ader als die dicht zit, had mijn vader ook alleen bracht het hem niet zoveel. Nah ja…..hij deed er ook niet veel mee. De man die jij ontmoette ging lopen elke dag, had mijn pa dat ook maar gedaan. Maar ja….hadden is hebben geweest zeggen ze toch?
    Succes morgen!

  2. Hallo André,
    heb net je blog gelesen, ja ik was het inderdaad vergeten dat op maandag praktisch alle restaurants gesloten zijn. Deze man kwam toevallig voorbij en ik heb hem gevraagd waar hij naar toe moest, het paste dus precies. Maar je zult niet van honger omgekomen zijn denk ik.
    Ik wens je nog veel succes op je verdere powerwalking naar Nijmegen!
    P.S. Ik heb geprobeerd geld over te maken, maar mijn Visakaart was daarvoor niet vrij geschakeld. Je kunt me ook een bankverbinding (IBAN Nr.) aangeven zodat ik het over mijn bankrekening kan doen.
    Dirk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.