De grote intocht, muziek, gezelligheid, militaire groepen en gedragen worden door het super enthousiaste publiek en uiteindelijk wordt je dan beloond met een bos gladiolen en het Vierdaagse kruis. Een Kruis voor beloonde marsvaardigheid en is een officiële Nederlandse onderscheiding. Maar…….helaas, het heeft niet zo mogen zijn. En net zoals in 2006, toen de Vierdaagse maar 1 dag duurde en er dus geen intocht was, is er nu ook geen intocht. Of toch wel?

Ik had gisteren al besloten om vandaag in Nijmegen te gaan wandelen en dan het officiële parcours van de 30km te gaan afleggen. De wekker staat daarom belachelijk vroeg, 4.15u!!! Direct eruit, boterhammen smeren, zelf nog wat naar binnen werken, ik neem meestal Brintapap, omdat dit makkelijk weg te krijgen is zo midden in de nacht, en om 5.00u start ik de auto. Ik rijd om 5.45u mijn auto het parkeerterrein van de Wedren op. Tijdens de vierdaagseweek een groot gezellig feestterrein. Maar nu een doodnormaal parkeerterrein direct naast het centrum van Nijmegen. Er staan nog een paar auto’s, maar ik zou niet weten hoe het er hier normaal uitziet dus ik weet ook niet of die van wandelaars zijn die al eerder zijn vertrokken. Ik zie er wel nog 1 of 2 met wandeluitrusting maar dat mag dus geen naam hebben. Nadat ik nog een foto van het vierdaagsemonument, welke in 1966 is geschonken ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan, vertrek ik om precies 6.00u om aan mijn geplande 30km te beginnen.

Ik loop nu uiteraard op het voet- of fietspad omdat de weg nu voor het gewone verkeer is. Maar tijdens de Vierdaagse loop ik dit gedeelte van de vierdaagse altijd al op het voetpad omdat ik dan de massa’s dronken studenten die ons de nacht in sturen niet hoef te doorkruisen. De eerste jaren doe je dat wel maar die sla ik al jaren over. Na een paar kilometer kom ik op de kruising van de Heyendaalseweg en de Houtlaan aan. Hier staat “normaal” gesproken de “Goedemorgenman”, John van Vucht. Helaas is hij in februari van dit jaar overleden en moeten vele wandelaars zijn “Goedemorgen” in vele talen missen! Dit is dan om een andere reden dat dit er niet meer is maar vandaag zal veel van dit soort momenten beleven van, o ja, hier staat normaal gesproken die groep te zingen en hier deelt die mevrouw altijd van die lekkere watermeloen uit en nog veel van dit soort gebeurtenissen die je de eerste keer doen verbazen dat die mensen dat allemaal voor ons doen!! Maar ze staan er elk jaar weer!! 

Maar nu is het stil, heel erg stil. Maar ja, het is ook nog heel vroeg in de ochtend, 6.30! Dan kom ik een paar dames tegen die mij voorbij lopen. Ze gaan de 50km route lopen, pffff, dat is mij nu even echt teveel. Maar ze lopen met een papiertje in hun hand, de wegbeschrijving blijkt. Ik kan ze helaas niet helpen. De route van de 50 zit uiteraard in mijn hoofd maar die ga ik vandaag echt niet lopen en zij lopen veel te snel voor mij. Ik heb een tempo tussen de 5.5 en 6.0km/u. Zij lopen 6.5 km/u of harder. Ik zeg nog tegen een van de dames dat ik mij vandaag echt niet laat  verleiden om een andere afstand te gaan lopen dan ik gepland had, dat is namelijk de 30km. 

Een stukje verder zie ik een groepje van 5 mannen bij een versierde vierdaagse tuin staan. Leuk dus toch nog iemand die eraan heeft gedacht!! Weer 500 meter verder zitten een paar jonge meiden in de voortuin ons aan te moedigen, let op, het is nog niet eens 7.00u geweest!! Dan kom ik na ongeveer 5 km aan bij de Grootstalselaan. Daar staat altijd een dame met luide keel haar bananen, broodjes kaas, appelflappen en blikjes fris aan te prijzen. Volgens mij heet zij Tanja. Maar ja die is er ook niet. Maar de appelflappen wel, aan de overkant bij de benzinepomp. Die neem ik dus lekker even mee.

Dan begint bij mij voor het eerst het gevoel te komen dat het wel erg lekker gaat. Het tempo is prima, het weer is uitstekend en af en toe onderweg toch een persoon of groepje mensen die er speciaal voor is gaan zitten of staan om er vandaag toch nog iets van te maken. Dan zie ik een jongen staan die een bos gladiolen vasthoudt. Hij pakt er een uit en geeft die aan mij! Wat een lieverd. Heb ik na 7km al mijn gladiool te pakken!! Het begint steeds leuker te worden.  Ik zwaai hem en zijn familie nog even uit. Zo kom ik steeds meer mensen onderweg langs de kant tegen en ook op het parcours lopen steeds meer mensen die van links en recht inhaken. Dan kom ik bij Overasselt aan. Normaal gesproken krijg ik en mijn wandelgroepje hier een heerlijk ontbijt aangeboden. Maar nu dus even niet. Voor de grap app ik het nog even binnen mijn wandelgroepje. 

Ik liep al een tijdje vlak achter een man en een vrouw maar ik kom steeds dichterbij en op het punt waar de eerste splitsing van de afstanden is, 50 km moet rechts en de 30 en 40km gaan links, loop ik naast ze. Zij gaan ook links en ik vraag welke afstand ze lopen. Ze lopen de 40km. “Hmm, ik loop de 30km maar het gaat best lekker denkt ik”. Ik ken de route van de 30 en de 40 uiteraard niet en moet dus op een vooraf gedownloade kaart de route volgen. “Maar als ik nou eens een stuk met deze mensen meeloop, dan hoef ik de app ook niet te bekijken en het is natuurlijk ook veel gezelliger”. Dus ik klets lekker over van alles maar natuurlijk ook over de 4daagse en zo komen we bij het punt waar de 30 en 40km splitsen en beslis ik om toch voor de 40km te gaan. Ik heb inmiddels 3.30u aan een stuk gewandeld, heb er bijna 20 km opzitten en heb nergens last van! Dus waarom ook niet! Voor de grap zeg ik tegen ze dat zij de schuld krijgen dat ik per ongeluk de 40km route ben opgelopen tijdens het kletsen maar jullie weten nu wel beter! Ze vertellen nog dat in Linden, een plaatsje waar alleen de 40 km doorheen loopt, er elk jaar een ander thema is en dat Elvis Presley er altijd staat. Nu is het er helemaal stil en heeft er niemand iets gedaan. Of toch? Aan het eind van het dorp hangt aan een vlaggenmast een rugzak met een paar wandelschoenen half stok! Ik vergeet er zelfs een foto van te maken, zo triest ziet het er hier uit.

In Beers, als we er 22 a 23 km op hebben zitten, gaan zij een pauze inlassen. Ik zeg dat ik nog even doorstap en we nemen afscheid. Ik had ondertussen al zitten te bedenken dat ik in Cuijk mijn vrienden van mijn vaste rustplek wil gaan verrassen. Als ze thuis zijn natuurlijk. Als dat niet het geval is, was ik in Cuijk gewoon even gaan rusten. Maar na ruim 27 km aan een stuk gelopen te hebben bel ik aan en ja hoor, ze zijn thuis en verrast dat ik aanbel. Zo gastvrij als ze zijn, mag ik even binnenkomen en ga aan de keukentafel zitten om even bij te komen en mijn broodje te eten. We bespreken de rare situatie dat de Vierdaagse dit jaar is afgelast en hopen dat het volgend jaar toch echt weer door kan gaan in zijn oude vorm. Want een Vierdaagse in een andere vorm, is geen Vierdaagse. We zullen het volgend jaar zien. Na een goed half uur vertrek ik weer en loop door Cuijk naar de kade waar we natuurlijk de traditionele pontonbrug over zouden moeten lopen. Maar nu dus even niet. Nu ga ik met en normaal pontje naar de overkant. Helaas vertrekt hij net voor mijn neus met een peloton militairen aan boord. Daar had ik best even een praatje mee willen maken onderweg. Maar die ga ik niet meer tegenkomen vandaag. Het duurt nog 20 minuten eer ik weer aan de overkant ben. 

Nadat ik aan de overkant ben aangekomen moet ik nog door Mook, Molenhoek en Malden, alvorens ik aan de laatste 5 km over de “via Gladiola” kan beginnen. Een stuk van ongeveer 14km in totaal tot de finish. Dan krijg ik onderweg een app van Patricia, een van mijn wandelmaatjes. “Hoe laat denk ik te finishen?” “Nou, ongeveer 14.30u antwoord ik terug”. Ik heb vanaf dat moment dan nog ongeveer 2.30u te gaan. Als ik aan het eind van Mook loop krijg ik van een ander wandelmaatje, Martijn een vraag hoe lang ik er nog over doe om in Malden aan te komen. Ik zeg dat ik denk dat het ongeveer 30 minuten duurt. Uiteindelijk duurt het iets meer dan 45 minuten en staat hij met zijn dochters mij op te wachten met een heerlijk koud blikje Cola. Wat een leuke verrassing!! Inmiddels is het steeds iets drukker geworden op de route maar is de afstand tussen mij en een volgende loper zeker 50 a 100 meter. 

Na een kort gesprek met Martijn ga ik weer verder. Als ik de Via Gladiola, de Sint Annastraat in normale tijden, op loop, moet ik nog een kleine 5 km tot de finish. Krijg ik een telefoontje van een wandelvriendin, Suus. Ze heeft mijn berichtjes op FB gezien tijdens de route en heeft toch besloten naar Nijmegen te komen en wil mij en stukje tegemoet lopen. Wat leuk, ik hou van deze spontaniteit! Ondertussen hebben Martijn en Patricia contact met elkaar contact gehad en belt Patricia mij op om door gegeven dat ze ook onderweg is naar Nijmegen!! Het moet niet gekker worden. Ongeveer 1 km voor de finish loop ik Suus tegemoet. Samen lopen we de laatste km. Raar. Stil, heel erg stil is het hier. Maar op de Wedren zijn er wel een paar personen bij elkaar, ik schat een man/vrouw of 50 a 70. Na enige tijd komt Patricia ook. Met een heerlijk koud blikje Bitter Lemon, mijn favoriete frisdrank. Er is zelfs nog een bekende. Geen persoon maar een kat, DE Vierdaagse kat Nigel. 

We blijven natuurlijk nog even nakletsen. En hopen dat het volgend jaar wel door kan gaan. Ik heb deze dag vele leuke momenten beleeft. Ongekend wat de saamhorigheid teweeg brengt. Ongekende vriendschap, die ontzettend dierbaar is. Maar voor mij persoonlijk is vandaag het belangrijkste dat ik weer pijnvrij kan wandelen. Het plezier in wandelen is weer terug op de dag die normaal gesproken een dag van verbroedering en een groot feest is. Dat mis ik nu natuurlijk wel, maar de vreugde die ik beleef in het wandelen is weer terug en dat is voor mij ook heel erg fijn.  Ik neem afscheid van de dames en krijg van Patricia, als kers op de taart, een schitterende mooie bos Gladiolen! Ik hoop echt dat het volgend jaar weer als vanouds door kan gaan. Het zou dit jaar mijn 10e vierdaagse zijn maar dat moet dan maar 1 jaar wachten. Ik wens iedereen verder een gezonde tijd toe en hoop jullie weer tijdens een of andere wandeltocht te ontmoeten.

Klik HIER om alle foto’s te zien.