27 oktober 2018, 30 km Pegasus wandeltocht Wekerom

De Pegasus wandeltocht loop ik al een jaar of 5, misschien nog wel een paar jaar meer, ik weet het niet meer exact. Maar ondanks dat ik niet extreem enthousiast word van onverharde en mul zand paden, loop ik deze tocht toch elk jaar weer. Waarom? Is het de mooie omgeving van het bos en de heide? Zijn het de dieren die je misschien kunt zien, runderen, wilde paarden, herten, reeën etc?? De paddestoelen langs de route? De lekkere snert onderweg? Of zijn het de legervoertuigen waarmee je de laatste kilometers terug naar de start wordt gebracht? Misschien is het wel de mix van al deze factoren waarom ik deze tocht elk jaar weer loop.

De start is altijd vanaf het terrein van therapiecentrum ‘s Heeren Loo te  Wekerom. Als we, mijn burman Michel en ik, aankomen op het terrein  zijn we één van de eersten. Er staan nog maar weinig auto’s en we worden door de verkeersregelaar naar een plek gewezen waar ik de auto kan parkeren. Vanaf hier is het maar een minuut of 5 lopen naar de startlocatie. Bij binnenkomst blijkt dat er maar een handjevol mensen aanwezig zijn. We zijn dit jaar dus erg vroeg. Het is 7.30u en de start is om 8.00u. Niet kort daarna komt Hetty ook aanlopen, want met haar zullen we vandaag de tocht gaan lopen. Michel en Hetty hebben nog wel zin in een ‘startersbakkie’, dus die halen nog even wat drinken. Ik neem bij de start eigenlijk nooit wat te drinken dus ook nu niet. Dan zie ik Annette en Willem. Ongeveer een jaar geleden heb ik hun bij een tocht ontmoet en heb hun toen warm kunnen maken om mee te lopen voor de pinkstertocht die op 1e pinksterdag organiseer. Zij hebben aan mijn tocht deelgenomen en geven nu direct alweer aan dat ze in 2019 ook weer meelopen. Leuk toch!!! Ik vertel ze wel dat de routes in 2019 totaal nieuw zullen zijn maar dat vinden ze juist mooi die afwisseling. Mochten jullie trouwens al een beetje nieuwsgierig zijn naar mijn wandeltocht van Pinksteren 2019? Kijk dan HIER voor de 30 km route en kijk HIER voor de 20 km route.

Om 5 minuten voor 8 vertrekken wij voor de tocht van 30 km die wij vandaag moeten lopen. Het is nog een beetje schemerig als we vertrekken. Als de tocht 1 dag later gelopen zou worden zou het natuurlijk een stuk lichter zijn omdat de klok dan 1 uur achteruit wordt verzet. Misschien is dat volgend jaar niet meer het geval als eventueel wordt besloten om de wintertijd als standaard tijd het gehele haar in te voeren, we zullen zien. De route is elk jaar ongeveer hetzelfde met een paar kleine wijzigingen en dus zal die ons niet verrassen vandaag. Omdat de natuur deze zomer door de record lange droogte en extreme warmte behoorlijk uit de pas loopt verwacht ik vandaag ook niet veel paddestoelen te zien onderweg. Ik zal dus goed moeten zoeken en om mij heen kijken wat ik allemaal kan fotograferen. Als we een kilometer onderweg zijn kijk ik maar eens naar boven en zie tot mijn verbazing een mooie heldere maan. Net geen volle maan meer, dat was namelijk 2 dagen geleden, maar toch vind ik het een mooi plaatje geworden toch? Je kan de kraters zelfs zien, geweldig.

De eerste rust komt al bijna in het zicht. Na een kleine 10 km komen we namelijk aan bij “Juffrouw Tok”. Hetty merkt op dat we een stuk eerder zijn dan vorig jaar en dat kun je wel merken ook, het is een stuk rustiger. Ik aarzel geen moment en bestel een heerlijk kop met snert!! Een kwartje kop chocolademelk en het winterse plaatje is wat dat betreft compleet. Er ligt geen sneeuw buiten (alhoewel het de komende week ergens in Nederland wel kan gebeuren!) maar de temperatuur was vanmorgen bij de start maar 4 graden dus dat komt voor normale Nederlandse begrippen al aardig in de buurt. Waarschijnlijk heeft de eigenaar van dit restaurant afspraken gemaakt met de volgende horeca onderweg wat betreft het drinken wat deze soep smaakt heerlijk maar staat stijf van het zout!!!!

Na een minuut of 20 stappen we al weer op en vervolgen onze route door de Ginkelse heide over te steken. We ontkomen er niet aan om door een stuk mul zand te lopen. Het is elk jaar weer puzzelen waar het gemakkelijkst te lopen is. Als het gevroren heeft is zowel het gras ernaast, wat dan keihard is, en het mulle zand, wat dan door de grote oneffenheid echt, een onmogelijk pad is geworden. Nu is het gelukkig niet zo koud een heeft het beetje regen wat er is gevallen ervoor gezorgd dat het mulle zand net hard genoeg is om redelijk op te lopen. Aan het eind van de de heide gaan we linksaf en volgen de pijlen. Maar evenwijdig aan het zandpad wat wij lopen, is een fietspad en die hadden we eigenlijk moeten nemen. Vlak voor de tunnel van de A12 moeten we allemaal een klein stukje naar beneden klauteren. Dat gaat de een wat makkelijker af dan de ander. Als Michel, Willem en ik de tunnel door zijn moeten we even wachten op Annette en Hetty.

Na nog ruim 1 km samen gelopen te hebben scheiden onze wegen, Willen en Annette lopen de 20 km zij gaan rechtsaf, en wij lopen rechtdoor en gaan de 30 km route volgen. Waarom? Eigenlijk geen idee. Het is ook gewoon een mooi stuk en…… de 2e rust bij Restaurant Campman is helemaal niet vervelend. Zo lopen we rustig verder. Vandaag heb ik mijn Drone niet meegenomen. Ik heb wat anders in mijn tas gedaan om ergens wat mensen onderweg een leuke verrassing te bezorgen. Dat lezen jullie verderop in dit verhaal. Dit stuk herinnert Hetty zich als het “kabouterbos”. En dat klopt. Het is een gewild stukje voor mensen met kleine  kinderenomdat er overal in het bos kleine kabaluterhuisjes zijn gemaakt. Wij maken er elk jaar weer foto’s van, dan komt het kind in ons waarschijnlijk ook weer even naar boven.

Hierna lopen we over een mooi slingerpad welke verhoogd in het landschap ligt. Ik ben vergeten te kijken op het bordje aan het begin vanuit pad wat nou ook alweer precies de bedoeling hiervan is, dat volgt volgend jaar dan maar weer in mijn verhaal. Aangekomen bij restaurant Campman nemen we dit keer binnen plaats omdat het buiten nu toch wel een beetje fris is. We bestellen allemaal een appeltaart met koffie erbij. Die smaakt heerlijk en ook de koffie, voor mij overigens een cappuccino, laten wij ons heerlijk smaken. Na ongeveer 25 minuten gaan we weer verder. We hebben nog ongeveer 11 km te gaan. Ik moet nu trouwens wel gaan nadenken hoe en aan wie ik de verrassing ga laten meemaken. Nog een kleine 2 uur en dan zijn we weer bij de finish. Maar dat volgt later. Onderweg heb ik uiteindelijk toch wat verschillende paddestoelen gezien en gefotografeerd. Maar de mooiste en meest bekende en voor het kabouterbos de meest toepasselijke, de Vliegenzwam(rood met witte stippen) heb ik helaas niet kunnen spotten. Het is overigens een giftige paddestoel maar de ernst van de vergiftigingsverschijnselen vallen meestal wel mee.(volgens Wikipedia)

Als we weer zijn samengekomen met de route van de 20 km lopen we altijd 2 km langs het spoor. Maar nu valt het ons op dat er 2 pijlen op de bomen staan. Elk jaar denk ik weer dat er een ander pad moet zijn dan dat rare smalle pad langs het spoor van ruim 2 km!! En dat klopt ! Dit pad loopt evenwijdig aan her spoor en loopt vele malen fijner! Vaarwel smal pad langs het spoor, jou zijn we niet meer terug! Na 2 km zien we het pad waar we normaal altijd uit komen om dan op dit pad waar we nu lopen uit te komen. Fijn dat we dit ook weer eten. Als we het spoor over zijn gegaan is daar direct de laatste rustpost, een wagenrust. Maar wij rusten hier niet maar ik stop wel even om de mensen in mij op te nemen. Ik moet mijn verrassing  nog tevoorschijn halen en kijk wie daarvoor geschikt zou zijn. Na een paar minuten lopen we verder maar laat ik het tempo wat zakken om naast een mevrouw en dochter te gaan lopen. Ik vraag of ze van spontane verrassingen houdt. Eigenlijk niet en het ligt eraan wat het is, zegt ze. Tja, maar als ik dat verklap is het geen verrassing meer!! Volgende dan maar. Ik probeer het zo nog een paar keer maar vandaag gaat het op een of andere manier wat stroever dan andere keren. Uiteindelijk kom ik met een moeder en dochter aan de praat. We hebben nog maar 2 km tot de finish dus dit zal wel zo ongeveer mijn laatste poging zijn. Ik vraag of ze vaker wandelen. En dat is voor de moeder zeker het geval. Ik vraag of ze dan onderweg wel eens wat rare leuke dingen meemaken. Ze kijken mij raar aan. Ik vraag of ze eens een ECHT lopend buffet zouden willen nuttigen met rode wijn, kaas een een stukje worst. De moeder is wal van de rode wijn en de dochter houdt wel van een stukje kaas! Mooi zeg ik. Ik draai mij rugzak om en pak uit daaruit een klein snijplankje. Ik pak mijn meegenomen kaasblokjes en stukjes worst en leg die daarop. Als laatste haal ik mijn meegenomen flesje rode wijn tevoorschijn en ze zijn helemaal verbaasd!! Gek he?! Het e.e.a wordt even op de foto gezet door een andere wandelaar want Michel en Hetty lopen helaas wat verderop.

Als alles gereed is lopen we gezamenlijk verder en nuttigen de heerlijke versnaperingen. Bij de finish scheiden onze wegen weer en geef ik nog mijn flyer zodat ze dit verhaal zelf ook kunnen nalezen. Ik zie Michel en Hetty al staan en we drinken nog even de gratis consumptie en gaan dan met een oud legervoertuig weer terug naar het startpunt van deze morgen, want daar staat natuurlijk onze auto. We stappen in een mooi gerestaureerd voertuig en tot mijn verbazing zie ik dat de chauffeur dezelfde is als die wij vorig jaar hadden, wat een toeval! Aangekomen bij ons eindpunt stappen we uit en lopen naar het startbureau om ons vaantje op te halen. Dan moeten we weer onze auto’s zoeken die we hier vanmorgen op dit immense terrein hebben achtergelaten! En dat is nog best een klus, zeker voor de dames. Die hebben toch een wat raar richtingsgevoel blijkt. Ook twee andere dames  die samen met ons in de legertruck zaten kunnen hun auto niet zo 1-2-3 terugvinden. Succes!!

Hetty heeft nog een flesje 43 in haar auto voor ons staan die zij speciaal voor ons gekocht heeft omdat ze regelmatig ons 11-uurtje meedrinkt. Wat een schat, bedankt nogmaals Hetty! Het was weer een schitterende dag en uiteindelijk waren de weergoden ons goed gezind, geen regen gehad vandaag! De komende tijd is nog een beetje onbekend waar en welke tochten ik ga lopen. Hou deze site dus in de gaten voor mijn wandelverhalen.

 

Bekijk HIER de video.

Bekijk HIER alle foto’s

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.